02801

dnich, nieoszacowanej użyteczności niektórych zwierząt, spełniających rolę czyścicieli w przyrodzie. To nam też tłómaczy lepiej od wszelkiej innej hypotezy, tolerancyę i poważanie,jakiego używały w kraju Faraonów sęp, krogulec, a raczej kania, krokodyl nawet, a być może owad oznaczany, przez egiptyologów nazwą niepewną Skara-beusa, lecz którego prawdziwem imieniem ento-mologieznem jest Atmclius czyli Poświętnik. W Egipcie spotykamy się z dwoma gatunkami sępów, dość tam pospolitych, a więcej jeszcze niegdyś, które spełniały jedną funkeyę i znajdywały też opiekę, jaka otacza dziś jeszcze ich krewniaków na wschodzie. Takiemi są ścierwnik biały (Ca-thartes Perenopterus) i sęp Arrian (Yultur Mona-chus). Ptaki te nie napastują nigdy człowieka ani zwierząt żywych, są bardzo żarłoczne, lecz wcale |nie wojownicze. Grdy człowiek lub zwierz ranny, łub chory, legnie na ziemi pozbawiony pomocy, wj^czekują one cierpliwie póki śmierć nie nastąpi aby zwłoki rozszarpać. Sprawa ta szybko załatwioną zostaje, gdyż śpieszą do niej tłumnie, ze znacznych często odległości, aby* się rzucić na zdobycz. Mniemają powszechnie, że pociąga je woń trupia. Jest to błędem wielkim, gdyż mają węch niezmiernie tępy, a padlina choćby najwięcej cuchnąca, gdy zagrzebaną jest w piasku, lub tylko osłonięta trawą i gałęziami, unika ich żarłoczności. Natomiast doniosłość i pewność wzroku tych sępów, jest zdumiewającą. Szukając pożywienia, nie latają w niewielkiej od ziemi od-