0009601

■o-o™9<*l$

72

POWIEŚĆ XLI.

Za sułtana Machmeta był wezerem wielkim Halli basza (za tego urzędu Kiene żydówkę na Diwanie handziarami rozszarpali szpahiowie). Do tego z jednej wsi z Azyej Turcy chłopi przyszli, uskarżając się, że nad dawną powinność na podatki wyciągani bywają,—„i już dwadzieścia razy na gałer-niki się składając, znowu z dziesiąci domów po chłopie do wioseł cład nam kazano.”

Basza powiedział:

— „Ponieważ z dziesiąci domów ciężko na was dać do wioseł na galery po chłopie, dajcież z piąci.” Chłopi tembardziej wołać poczęli. Marszałek jego Mustafa Kiehajabacząc, że basza pan jego abo w rozumie pobłądził, abo się omylił, żeby inszy we-zerowie tego nie postrzegli, milczeć im kazawszy, mandat, aby z piętnastu domów chłopa dali, napisać kazał.

„Gdyby Bóg rozum dawał tylko bogatemu,

Ą cóżby się dostało kiedy ubogiemu?”

POWIEŚĆ XLII.

Cesarzowi jednemu z królestwa Huten niewolnicę barzo nadobną przywieziono. Cesarz jednego czasu podweseliwszy sobie, chciał swą zabawę z nią

i mieć. Dziewka głupia żadną. miarą pozwolić nie

i

<ii>

$

-----—-•---------- -i-K