0013001

P^C,-*o-o-

f

106

—    „Ociec mój ciebie za dziesięć czerwonych u Francuzów kupił.”

Jam jej powiedział:

—    „Prawda, że dziesiącią czerwonych z więzienia francuzkiego mnie wyzwolił; ale mię tobie tak złej niewieście we stu czerwonych zaprzedał.”

Rzuciła się i moja raz na mnie językiem,

I łając mi wołała niezwyczajnym krzykiem:

—„Zaź nie ciebie mój ociec, z swojej dobrej woli, Niezbyt dawno u Włochów wykupił z niewoli,

1 dał dziesięć czerwonych złotych za twą duszę?” Rzekłem ja:—,,Od Francuzów, przyznać ci to muszę, Za dziesięć mię czerwonych twój ociec wybawił, Lecz tobie złej niewieście we stu mię zastawił.” Wydarł jeden wilkowi owcę z garła prawie,

Którą kiedy zaś sobie sam rzezał ku strawie, Owca rzekła:—„Foremne figle ze mną stroisz, Wilkowiś mię wziął, a sam za wilka mi stoisz.”

POWIEŚĆ XXIX.

Cesarz pytał filozofa:

—„Jako też ty swój czas trawisz?”

—„W nocy Bogu się modlę i grzechów odpuszczenia proszę; rano o wysłuchanie w potrzebach swoich wołam; ostatek zaś dnia o rozchodzie domowym myślę.”

Cesarz domyślił się czego filozofowi nie dostawało, i zarazem rozkazał, aby mu wszytkiego,