0495

496

LEWART.

Disuasi mcuum causis et inutile helium,

Utile cum sensi, primus in arma rui.

Experti mea tella Scythae Moscique superbi,

Orsa ubi subjectos Jlumen inundat agros.

Pannonium ad regem devicło nuncius hoste,

Captivos duxi Martia dona ducis.

Stmpci templa Deo, statuigue altaria Divis,

Plurima sic superum sedula cura fuit.

Adde duas arces, ąuarum haec ad fluminis Apri,

Altera ad Istidas, ardua surgit aqu(is,

De Dąnibrooicza quae gestet nomen amtum.

Mascula progenies trina, relicta miki est.

Artibus institui, quam belli et pacis amieae,

Patria de unius funere, foenus habet.

Tenże zostawił z Tęczyńską synów trzech, o których niżej czytać będziesz.

Mikołaja Firleja, brata tego Piotra wojewody, a syna kasztelana krakowskiego, wspominają historye, że był sławnym i zawołanym rycerzem, mężnie w sokalską bitwę czyniąc z pogany, zabit od Tatar. Tego ciało leży w Lublinie przy ojcowskim grobie, o którym powieda epitaphium pisane od Krzyckiego, biskupa natenczas przemyskiego, temi słowy:

Epitaphium Nicolai Firlej, socaliensi pugna a Tartaris interempti etc. per An-dream Cricium episcopum praemisliensem etc. etc.

Si quem pro patria, pro religione viator Inque armis pulchris fata subire putas,

En tibi magnanimum jumnem sic fortiter actum,

Et dignum Hectorea conditione legi.

Clara palatini soboles, Firleja proles,

Inclita et imignis, digna propago patris,

Communem in pugna cecidit tutando salutem,

Cum numero invicti praeoaluere Scythae,

Fuderuntque suo multo cum sanguine robur Militiae atque raram nobilitate decus;

Felicem juvenem coelesti sede solitum Martę pio, et cujus fama perennis erit.

Jan syn starszy Piotra wojewody ruskiego, o którym in oratione Aldorphiana jest Wzmianka, kędy opisuje ż^wot jego ab ineunte aetate temi słowy:

Habuit educationem valde liberałem, sub praeceptore viro dodo Wieliczka. Potem do Lipska był posłany tempore Lutheri, mieszkał tam dwie lecie. Potem do Patawii jechał, kędy także dwie lecie mieszkał.

Z Stanisławem potem Tęczyńskim wujem swym, podkomorzym sędomierskim, jeździł do ziemi świętej, część Azyi i Atryki objechawszy, do ojczyzny się wrócił, prosto na dwór Zygmunta króla pierwszego, u którego był sekretarzem, juxta morem pat/iae.

Był potem posłem do Karła piątego tego imienia cesarza, in conventum wormatien-tem w roku 1545, z którym przymierze zwykłe potwierdził. •