069

Nastały potem dla Strzyżawki czasy zacisza, czasy pracy na roli i czekania lepszego jutra.

Najdłużej tu trwał wtedy Tadeusz hr. Grocholski.

Był to człowiek zacny, gospodarz skrzętny i artysta malarz dużej miary.

Odbywał studja malarskie we Włoszech i u Bonnata w Paryżu. Pozostawił krajobrazy i portrety. Malował też razem z hr. Działyńską freski w Gołuchowie Czartoryskich. Hr. Zofja Grocholska, małżonka hr. Tadeusza i hr. Remigjusz, Henryk i Ksawery to teraźniejsi Strzyżawki właśa-ciele.

JANÓW.

Malownicza Śniwoda oblewa stare zamczysko Janowskie na Podolu, w ziemi Winnickiej.

Tu wszystkie rzeki mają nazwy dźwięczne, jest Śniwoda, Sinica, Si-niucha.

Owa ziemia Winnicka, okalająca starą Winnicę i Janów, choć nie miała winnic z winogronami, lecz miała zawsze winnice Pańskie; klasztory, kościoły, kaplice.

A Janów, jako Winnicy i całego Potarła przedmurze, oglądał na swym zamku, basztami i blankami opatrzonym, i baskaka Tatarskiego i Wołoszyna z Multan. Hajdamaka z mołojcami też nieraz o Janów zawadzał.

Był tu pod murami Janowa i srogi sotnik Neczaj co lubił z mieszkańców skórę zedrzeć w postaci podatków, dopóki mu własnej, prawdziwej skóry pod Krasnem nie zdarto.

Był tu również sam wielki Bohun o twarzy gołębiej, a sercu koch-liwem.

Między Janowem a Winnicą grasował długo, może o kniaziównie Kurcewiczównie tu nad Śniwodą marzył.

Z krzaków jednak pobrzeżnych, z gąszczu jarzębiny i kaliny, wyrósł razu pewnego Bohunowi sam Kalinowski, hetman polny i już się potem Bohunowi; kaliny odechciało.

Śnił nad wodą Śniwody, a zamiast kaliny ujrzał Kalinowskiego na jawie.

Hetman go daleko odpędził, ład na Podolu zaprowadził, klasztory w Janowie i Winnicy ufundował.

Widział potem Janów wojska Kościuszki i ks. Józefa, gdy tędy od strony Bracławia, Tulczyna, Niemirowa ku Wołyniowi przeciągały.

70