0929DRUK00001717

505

ASTRONOMICZNA RACHUBA CZASU

Gdy przez oznaczmy liczbę lat anomaliątyęzuyoli, prz\ padających na przeciąg czasu t—1₆. to według określenia roku anomalisty-cznego jest

(9' + Oi —Ji) (t — Q + (£2 —JĄ j^f — kY = 360° ń_a. (af) Zmiana anomalii średniej słońca w jednostce- czasu wynosi

f— = (9' + Ą — h[ + ² (£t ~h) (* ~ 4 I

gdy więc przez fl_a oznaczymy rok anomaltótyęzny, to jest ₌_360®_

9’ Hi —Ji + 2 c<?2 —aM*¹ — ’

albo też z dostatecznem przybliżeniem

Ra =

360°

9'+^ —Ji

1

² (fft ~ Jt) 9'+ Ol— ji

(t-ą

2 (02 —JiY (9+^1 —JlY

(t-to)²-

(286)

113. Wartości liczbowe do ustępów 110—112. Obierzmy za epokę ł₀ rok 1900, styczeń 0.0 czasu średniego^reenwichskiogo, a za jednostkę czasu stulacie juljańslcie. Długość Z_Q, której wartość jest podana w szóstym ze wzorów (225), jest identyczna z długością średnią zwrotnikową słońca. Jest więc

©,„ = 279°41'48".0t -f-129602768".13 (t — t₀) -f- 1".09

Gdy wzór teui porównamy ze wzorem (w), to wynika

9' 4- fh + o, = 129602768".13, g._A + S₂ = 1".09.

Dalej wypływa ze wzoru (bf) ustępu 97 dla przyjętej epoki t oraz stulecia juljańskiego, jako jednostki czasu,

f = 4608".606, f_t = 1".3972.