9152S
2301

konie na placu Śgo Marka w Wenecyi, które są jakoby roboty Lysippa z Koryntu; są inochoclcami. Nic nie wyrówna sile i energii, którą rzeźbiarz fryzu wlał w swe rumaki; jeźdźcy panują nad wierzchowcami urodą, spokojem i odwagą, przystępują do nich z pewnością, wstrzymują je i kierują niemi łagodnie; widać w nich królów panujących z powagą i spokojem, bez brutalskiej niecierpliwości nad poddanem ich woli stworzeniem. Nie widać tam ani dzikości, ani natarczywości numidyjskiego jeźdźca, ale wszędzie panuje elegancya, cechująca jezdecką szkołę Grecyi. Phidyasz przedstawia nam konia gwałtownym i ognistym — człowieka zaś spokojnym i pewnym siebie.

§ 35-

Alcybiades.

Po Perykłesowej epoce jędza zazdrości i niezgody rodzinną ludów greckich zakłuca harmonią i rozdmuchuje niszczący pożar peloponezkiej wojny. Wśród niej występuje romantyczna postać pięknego jak Apollo pythyjski Alcybiadesa, skupiającego w sobie wszystkie przymioty i wady Ateńczyka. Nic wyrównać nie zdoła przepychowi jego stajen i wozów; żaden król nie wysyła po siedm na raz wozów na wyścigi olimpijskie, tylko Alcybiades. Jego jednego skronie uwieńczone były laurem potrójnego tryumfu; w jednym dniu był on bowiem zwycięzcą na wyścigach pieszych, konnych i wozowych.

'H