FizykaII33901

333

tości ogólnego prawa, zwłaszcza kiedy także teorya wibracyi eteru, jak to niżej zobaczymy, wprost do niego prowadzi.

Fig. 174.

Bezpośrednim wynikiem tego prawa, a zarazem i nowym dowodem jego rzeczywistości jest ta okoliczność, że promień światła SB (Fig. 174), przeszedłszy przez ciało równoległościenne AMNK będące ^w powietrzu, np. przez grubą taflę szklarnią, występuje z niego równoodległe do kierunku, jaki miał przed wstąpieniem do niego. Grdy bowiem BC jest kierunek jego w tafli, PQ, P' Q' są prostopadłe padania w punktach B i C jego ścian AM i NK, mamy dla równości kątów QBC i BCP'

sm i

sin r ’

t

sin i

sin r

1

sin i sin i'

— — , zatem oczywiście

\

czyli sin i — sin i',

sin r sin r '

^{a że} te kąty ostre być muszą, także

i = i', t. j. kąt SBP=-Q'Cfy=QBx,

Promień więc Cy, występujący z tafli szklannej, jest równole-do promienia Ax, który do niej wchodzi. Doświadczenie ^UCzy, że przepuszczając wiązkę światła przez dwa lub więcej ^c*^ał przezroczystych różnej siły załamywania światła, promie-^{nie w}ystępujące ostatecznie znowu w powietrze mają zawsze równoległe położenie do promieni, wchodzących w taki system ^Clał przezroczystych. Nalawszy tedy grubo czystej wody na Przezroczystą taflę z równoległemi ścianami i puściwszy z góry Promień światła Ic (Fig. 175 na nast. str.), załamuje się on do Prostopadłej padania no, bierze w wodzie kierunek cb i wstę.pu-do szkła pod kątem padania cbp, idzie w niem dalej w kiełku /ja aż do granicznego punktu jego a, w którym znowu “¹ '^szy się, od prostopadłej rs, wychodzi napowrót w powie-^ze w kierunku a k, równoległym do Ic. Oznaczywszy więc przez n