94295201

536 ST. KĄDZYNSKI

f odczepia się w pewnej części w postaci dwutlenku węgla, oczekiwać-

należy wzrostu współczynnika oddechowego

C(Ą    7

, co też i zauwa-

'h

żono. U świstaków w porze, poprzedzającej bezpośrednio śpiączkę zimową, gdy gromadzi się zapas tłuszczu na zimę, a także u gęsi podczas intenzywnego tuczenia spostrzegano wzrost współczynnika oddechowego do 14, czyli powiększenia się prawie dwukrotnie, w porównaniu z liczbami, otrzymywauemi przy zwykłem żywieniu.

Przebiegu tego osobliwego procesu nie zdołano dotychczas w całości odtworzyć, mamy jednak szkic jego głównych okresów,, rzucony genialną intuicyą Nenckiego.

Według Nenckiego zmiana cukru gronowego na wielko-drobinowe kwasy tłuszczowe rozpoczyna się rozszczepianiem cukru, na kwas mlekowy,

O J/₁₂ <K_ = 2 H„ U,    to

cuk. gron kw. mlekowy    ^^c-    ‘ ^

z ktorego drogą dalszego rozszczepienia i utlenienia powstaje aldehyd octowy

(-3 H_e -"ł^- V ⁼ ^2 H_t O “l^- ó/0₂ -j- H., 0

kwas mlekowy    aldehyd octowy

związek o wielce czynnej drobinie, który polimeryzuje się łatwo na aldol,

2 C_t Ht O = CHl CHOH. CH₂. lHO = <?₄ H_s 0₂

ald. octowy    aldol

który jest w stanie przez dalszą polimeryzacyę zamienić się na związki jeszcze bardziej złożone. W istocie niedawno przez kon-densacyę aldolu otrzymano (St. Raper) aldehyd, złożony z 8 atomów węgla, który dał się bez trudu zamienić na normalny kwas okty-lowy C_h H_ie 0₂. W ten sposób odtworzono sztucznie prawie połowę drogi od cukru do kwasów palmitowego i stearowego, które biorą udział w budowie tłuszczów wszystkich zwierząt.

Powstawanie bowiem z cukru gronowego gliceryny, potrzebnej do wytworzenia tłuszczu, nie dziwi nas, odkąd dzięki E. Fischerowi wiemy, że heksozy mogą powstawać z obu gliceroz C_t H_e 0_S tak ketozy jak i aldozy, które są zresztą izomerami kwasu-