KSE9262 II L
11

95

wchodzić z nim rozmowy. Jedna (rwała dłużej ind inno; niektóre z niej słowa Napoleona, ile pamięć zasięga, jak nam je opon .adano, przytoczymy.

Było to 10 lipca po wielkim oliiedzie danym przez Cesarza (o gódzinie 8ej wieczorem) dla członka w rządu tymczasowego. Napoleon był w dobrym humorze i mniej obarczony myślami jak za zwyczaj. W kwadrans po wstaniu ml stołu wezwał Śniadeckiego do gabinetu , i lam wszczęła się, rozmowa, która się przeciągnęła aż do północy (nawie. Napoleon zadawał nut ciągle różne pytania, a mianowicie o tern co Imperator Alexander porabiał w Wilnie, jak się baw ił, có' zrobił dla nauk? i t. j>. Mówiąc o mieście, rzekł:—»tom de tez aeoir beaucoup d'obligniion d f uuperetir Akxandre, deddaroir pas donnę, l ordre de defendre la rille:¹ Car dans la chaleur du combat, on iiest pas toujuurs maitre de contenir les sol-datsl Yilna aurait pu ćlre pillee” i t. d.— O naukach szeroko się rozwodził, a wszystkie jego zapytania tak były trafne i ważne, rozumowania tak głębokie i dokładne, że w każdym wyrazie (ego nadzwyczajnego człowieka objawiał się gieniusz podbijający potęgą swą wszystkich co się doii zbliżyli. Mów iąc długo o Polsce, widać było że wszystko o niej czytał,poi tylko było w dziełach ważniejszych w obcych języka b napiśanem, ale mianowicie o burzliwych wypadkach drugiej połowy ośmnastego wieku z lłulięra; i tego się nauczył dokładnie. Chcąc jednak wiedzieć z większą pewnością jak o tym pisarzu sądzą przedniejsi krajowcy, pytał się po wiele razy o zdamg Śniadeckiego w tej mierze, i uwagi nad jego zaletami lub błędami roztrząsał bezstronnie. Jednakże i z dawniejszymi dziejami równie był obeznany. Jana III lubił i poważał bardzo. O nim powiedział z żywością. » hms avez eu parmis eos rois, un grand guerńer, un des plus