B574 8
08

96 FRANCISZEK. KRZYSZTAŁOWICZ

Sprawy chorobowe grzybkowe, nawet tak głębokie, nie grozą choremu niebezpieczeństwem, ale w przeciwieństwie do spraw powierzchownych sprawiają mu dolegliwości, czasem znaczne, podkopujące nieraz stan ogólny ustroju, zwłaszcza że i psychicznie działają przygnębiająco.

Ze względu na podobieństwo tego rodzaju obrazów na brodzie do schorzeń na tle ziarenkowców ropnych (pyodermitis), które wywoływać mogą zmiany bardzo do powyższych zbliżone, należy w każdym takim przypadku badać włosy w mikroskopie. Badanie to wykazuje, że, o ile w postaciach powierzchownych suchych znajdujemy naiczęściej grzyb we v'łosie, a czasem obok tego, szczególniej z początku, w łuskach, o tyle w postaciach ropiejących i głębokich grzyb leży przeważnie poza włosem w torebce, chociaż i włos zawiera nitki grzyba we większej lub mniejszej liczbie. Już sam obraz mikroskopowy, w szczególności zaś ogniska umiejscowione, rozrzucone, nieregularne, wskazują na zakażenie przez grzyby, a nie przez ziarenkowce ropne. Obustronność przemawia raczej za ten/ ostatniemi. P^zytem zwraca uwagę, że zajęcie włosów przez grzyb należy do nadzwyczajnych rzadkości, gdy tymczasem wargę gć-ną zakażają często mikroby ropotworcze.

Wreszcie w skórze nieowłosionej wywołuje grzyb strzygący, zależnie od jego odm. in, zmiany najrozmaitsze.

Postać sucha (trichophytiasis sicca squamosa et crustosa, trich. erythe-mato-squamosa) przedstawia tarczkę czerwonawą, okrągłą Iud owalną, ści ile odgraniczoną, w środku pokrytą łuskami, a na obwodzie drobnemi pęcherzykami, zasychającemi szybko w strupki, przylegające do powierzchni skóry, zaróżowionej i lekko obrzękłej. Wkońcu mogą istnieć niewątpliwie różnice co do stopria zapalenia, po do odczynu skóry i naskórka, co do tworzenia się pęcherzyków j złuszczania się powierzchni W łuskach znajdujemy grzyb, należący do grupy wewnątrzwłosowych (T. enaothrix), ; to też postać tę spotykamy najczęściej u dzieci, obek zmian w skórze owłosionej, także zmiany w jej otoczeniu: na czole, twarzy lub szyi. Rzadziej spostrzegamy tę postać u osób starszych, stykających się z choremi dz> ćmi.

Postać pęcherzykowa (trir.h. circinata vesiculosa, herpes circmatus). Okrągła tarczka rumieniowata, zjawiająca się z początku, zamienia się szybko w pierścień, przez ustępowanie w środku, a pojawianie się w obwodzie pęcherzyków, wypełnionych cieczą surowiczo-ropną. Środek tarczki jest zazwyczaj pokryty łuską, na obwodzie zaś pierwszego koła Dowstaje szybko drugie i trzecie, również pęcherzykowe, przez co cały wykwit przybiera postać bardzef znam^:enną. (Rys. 37). Postać ta jest najczęściej powierzchowna, może jednak stać się głębszą skutkiem podrażnień zewnętrznych. Objawy podmiotowe sa najczęści"j dosyć wybitne: chory odczuwa swędzenie, a nawet ból, przyczem bardzo często jedno ognisko rodzi inne w bnzszem lub dalszem sąsiedztwie.

Wreszcie trzecią postać stanowi głębokie ropiejące zapalenie skóry (trich. suppuratma profunda), wspomniany już: Kerion Ceisi, który w skórze