B574 8
23

ŁUPIEŻ RUMIENIOWY 111

Hodowle MICHELEGO (1890) nie wyjaśniły sprawy, a DUCREY i REALE (1893) otrzymali trzy różne odmiany, dopiero VÓRNER (1902) wyhodował na agarze z surowicą świń grzybek, który, przeszczepiony w skórę zdrową, wywołał zmiany rumieniowe. Próby hodowli na tej samej pożywce nie dały bABOU RAUDOWI i PLAUTOWI wyników dodatnich, a ja sam otrzymywałem tylko zaczątki, bez możności dalszego hodowania.

Pod względem kli i.cznym liszaj rumieniowy przedstawia się z początku jako mała plama zaczerwieniona, okrągława i ściśle odgraniczona od otoczenia, która powoli się zwiększa, a mniejsze ogniska zlewają się w większe tarczki, zajmujące następnie większy obszar skóry. Plamy, z początku czerwone, przyDierają zczasem odcień brunatny. Przez podrażnienie plamy czerwienią się na brzegach, które są łukowate i zazwyczaj lekko się złuszczają od potarcia. Z objawów podmiotowych chorzy odczuwają tylko lekkie swędzenie, głównie jednak po spoceniu się skóry ■ podrażnieniu.

Łupież ten występuje w miejscach, w których powstają fałdy, dlatego miejscem jego ulubionem jest okolica wewnętrznej strony uda, skóra moszny i fałd pachwinowy, rzadziej brzeg otworu stolcowego i okolica pach. Z początku rozwija sie na udzie tam, gdzie przylega moszna, skąd jednak może przejść na pośladki i brzuch, szczególniej u otyłych. Spostrzegano jednak przypadki, w których pojedyńcze wykwity rozszerzały się powo^1- na całe uda, grzbiet, piersi, kark, szyję, zajmując duże obszary powierzchni skóry (BESNIER, BEHREND, VIDAL).

Łupież rumieniowy zdarza się częściej u mężczyzn niż u kobiet, nigdy u dzieci. Choroba trudno się przenosi na drugiego osobnika. BROCC1 wspomina o kilku przypadkach takiego przejścia z mężczyzny na kobietę.

Rozpoznanie może natrafić na trudności, szczególniej w przypadku podrażnień, które naśladują wyprzenie (intertrigo). Przytem liczyć się trzeba i z podobieństwem obrazu klinicznego tej sprawy chorobnej z grzybicą pachwin (epidermophytiasis inguinum), dlatego dopiero badanie mikroskopowe jest rozstrzygające.

Leczenie jest takie samo jak w łupieżu pstrym.

Łupieże krajów ciepłych. Choroba skóry, zwana C a r a a t e objawia się plamami różnej barwy i pojawia ,ę tylko w krajach ciepłych (Kolumbia). Jako przyczynę te? grzybicy opisał MONTOYA Y FLOREZ grzybek, podobny do kropidlaka (aspergillus), wytwarzający siatkowatą grzyb .ię, z której wyrastają nitki, tworzące zarodniki. Krótkie te nitki owocowe kończą się nabrzmieniem gru-szkowatem lub trójkątnem, obsianem jednym szeregiem 5 do 6 podstawek (ste-rigma), opatrzonych w łańcuszki złożone z 3, 4 lub 5 zarodników. PLAUT wypowiada przypuszczenie, że znaleziony grzybek może być tylko przypadkową p'eśnią, a nie przyczj ną choroby.

Caraate spostrzega się u obu płci, tak u dzieci, jak i u dorosłych, niezależnie od rasy białej, miedzianej, czy czarnej. Chorobę spostrzegano u ro-