Magazyn6
0401

CŁA

696

niecelową, zwłaszcza jeżeli ma być przyjęte jako reguła i prowadzić do nadmiernie wysokiego poziomu taryfy celnej. Liczenie na to, że kontrahent wzamian za tego rodzaju ustępstwa zapewni wzajemne istotne korzyści, bvwa prawie zawsze zawodne, zwłaszcza w epoce tak ścisłego wymierzania równowagi ustępstw traktatowych i praktycznego ich oceniania, jak to jest obecnie. Zresztą ustępstwa fikcyjne nie prowadzą do wzajemnego ożywienia obrotów i dlatego powinnyby należeć raczej do arsenału środków polityki merkantylizmu XVII w., która dążyła do wykorzystania przeciwnika, zapominając o konieczności podtrzymania jego zdolności płatniczej.

Cła antidumpingowe bywają stosowane jako dodatkowe (do normalnie stosowanych) w celu przeciwdziałania dumpingowi — są z reguły różniczkowe, bo do tyczą wszystkich, lub niektórych towarów, pochodzących z pewnego określonego kraju (stosującego dumping). Ustawi (dawstwo celne różnych krajów w różny sposób określa przypadki stosowania ceł antidum-pnigowych: gdy w dawniejszych ustawo-dawstwach rząd ma prawo zastosować cło antidumpingowe (indywidualne, dotyczące danego towaru) tylko w razie stosowania przez przeciwnika, pn mji jawnej lub ukrytej i specjalnych cen eksportowych przy wywozie towaru, to w ustawodawstwacli nowszych przewidziana jest możność zastosowania nawet ogólnych cel antidumpingo-wych, w razie spadku waluty w kraju przeciwnika (w celu przeciwdziałania t. zw. dumpingow* walutowemu). a nawet w razie dłuższego czasu pracy w kraju przeciwnika, niż czas ustalony w międzynarodowych umowach o czasie pracy (w celu przeciwdziałania t. zw. dumpingowi socjalnemu).

I tak, dekret francuski z dn. 12 listopada 1931 r. przewiduje stosowanie dopłat (sur-taxes compensatrices de change), mających na celu wyrównanie pośredniej premji wywozowej, jak powstaje z powodu deprecjacji niektórych walut zagranicznych w stosunku do ich parytetu ustawowego. Podług późniejszych wyjaśnień (dekret z dn. 9 grudnia 1931 r) dopłaty te powinny być tak obliczone, aby kompensowały rezultaty wpływu deprecjacji waluty na koszty produkcji towarów zagranicznych, a mianowicie oblicza się je, biorąc za podstawę różnicę, istniejącą pomiędzy cenami z okresu waluty złotej, a cenami, praktykowanemi w danym kraju w chwili 1 padku waluty. Na podstawie powyższych dekretów Francja m. in. przez pewien czas stosowała dopłaty w wysokości 15% od faktury na towary pochodzące z Anglji, Danji, Szwecji, Norwegji, pomimo istniejącego stosunku umownego z temi krajami i narażając się na konflikt gospodarczy z niemi, którego przebieg w szczególności z Anglją, doprowadził Francję do ustępstw.

Najbardziej rozwiniętą praktykę antidum-pingowych ceł dodatkowych o charakterze indywidualnym posiadają Stany Zjednoczone Ameryki, które stosują je w różnej wysokości przeciwko określonym przez siebie towarom poszczególnych krajów, praktykujących zwykły dumping ukryty (w postaci zniżonej cery eksportowej w porównaniu z ceną wewnętrzną), lub jawny (w formie premji). Stany Zjednoczone stosują w poszczególnych przypadkach d matki antidumpingowe niezależnie od stanu umownego z danem państwem. Podstawę do takiej praktyki Stanów Zjednoczonych daje rozdział 303 ustawy taryfowej z 1930 r. Rozdział ten, noszący tytuł: „Cła wyrównawcze" (Counter Vailing Duties), przewiduje pobieranie, oprócz normalnych ceł, cła dodatkowego w wysokości premji lub bonifikaty, z której dany towar skorzystał. Następuje to wtedy, gdy towar podlega w St. Zjednoczonych ocleniu i gdy w danym kraju rząd, osoba, spółka, zrzeszenie, kartel lub ciało publiczne wypłaca lub przyznaje bezpośrednio premję lub bonifikatę (zwrot) na wyrób, względnie wywóz danego towaru. Przytem obojętną jest rzeczą, czy towar przvbył bezpośrednio z kraju produkcji i czy przybył w tym samym stanie, czy w stanie zmienionym przez przerobienie w kcaju trzecim. Sekretarz (Ministei) Skarbu powinien co pewien czas obliczać lub oceniać wysokość takiej premji, względnie bonifikaty i oszacowaną kwotę podawać do wiadomości, wydając jednocześnie przepisy co do identyfikowania towaru oraz ustalania i pobierania cła dodatkowego.

Cła odwetowe (bojowe) są to cła, których celem polityczno-gospodarczym jest dodatkowe obciążenie celne towarów pochodzących z kraju, traktującego towary danego państwa gorzej, niż towary pochodzące z innych państw. Ustawodawstwo celne zawiera z reguły upoważnienie rządu do zastosowania takich ceł w drodze rozporządzeń administracyjnych. Zastosowanie