B574 861

KILA 243

nie śluzowej, ale również w organach wewnętrznych, szczególniej posiadających sporo tKanki łącznej, obticie unaczynionej, a pozatem wystawionych na działanie drażniących czynników zewnętrznych. Szczególniej często spotykamy kilaki w kościach, mózgu, rdzeniu i wątrobie. Kilaki pod względem budowy mikroskopowej, w porównaniu do objawów drugorzędnych, posiadają silnie zmienione ściany naczyń, skutkiem czego dochodzi do rozpadu tkanek.

Rozpoznanie kiły. Ze względu na zaraźliwość syfilisu i często grożący zdrowiu i życiu przebieg tej choroby rozpoznanie' je| nabiera dużej wagi. Podczas występowania objawów (lues manifesta) rozpoznanie opiera się na cechach, właściwych kile, i na badaniu bakterjologicznem, w okresie zaś utajenia (lues latens) — na wywiadach i serodiagnostyce, z której odczyn Bor-deta-Wassermanna posiada największe znaczenie¹). Odczyn ten teoretycznie uzasadni ino wynikami odpornościowych doświadczeń BORDETA i GENGOITA. Prócz tej metody serologicznej znalazły zastosowanie i nne, Ponieważ globulina surowic kiłowych odznacza się chwiejnością i dzięki temu łatwo wypada pod wpływem rozmaitych substancyj, zaczęto w tym celu stosować wodę przekroploną, kwas azotowy, mlekowy, wyskok lub lipoidy, posiadające pewne powinowactwo do globulin. Z tych kłaczkowych metod najlepsze wyniki dają odczyny Mei.iickego i Sachsa-Georgiego (WALTER, VENULET). Ostatn-a wielokrotnie bvwa czulszą od p^óhy B.-W., szczególniej w okresie pierwotnym, choć daje wogóle mniej pewne wyniki, t. j. spotyka się czasami i u nie-kiłowych. Skutkiem nieznajomości teoretycznych podstaw odczynu B.-W., o wartości i znaczeniu jego możemy sądzić tylko na mocy doświadczeni. To zaś stwierdza, iż wyłączając surowice, wzięte podczas ciężkich, ogólnych cierpień gorączkowych, wprost przed agonją, zaraz po narkozie, jak również surowice oSób, cierpiących na choroby, u nas nieznane lub spotykające się tylko w pewnych miejscowościach, wszystkie inne, dające wybitny odczyn dodatni, możemy uważać ze znacznem prawdopodobieństwem za kiłowe. Należy jednak pamiętać, że wynik ujemny odczynu bynajmniej nie wyłącza obecności jadu kiłowego. W okresie pierwotnym kiły rzuca się przedewszyst-kiem w oczy ogromna rozbieżność wyników nawet u tych samych autorów w doniesieniach z różnych czasów. Różnica ta zależy przedewszystkiem od okresu, w którym była brana krew do odczynu. Wiemy z badań doświadczalnych NEISSERA na małpach, iż odczyn dodatni występował już często w 3 lub 4 tygodnie po zakażeniu i nawet często przed zjawieniem się pierwotnego objawu. U ludzi BRUHNS i HALBERSTADTER zauważyli najczęśi ..ej występowanie odczynu dodatnirgo na 16 dni przed zjawieniem się pierwszej wysypki. FLEISCHMANN zanotował najwcześniejsze występowanie odczynu dodatniego w 10 dni po ukazaniu się owrzodzenia pierwotnego, LEDERMANN —

16*

1

Technikę odczynów Bordeta -Wassermanna, Meinickego i Sachsa-Georgiego — patrz zeszyt I.