Magazyn6s001

726

INWALIDZI

wodu śmierci zaginionego w ciągu 3 lat od chwili wniesienia podania o uznanie za zaginionego.

Prawo do pobierania renty ulegało zawieszeniu: a) w razie przebywania poza granicami państwa bez zezwolenia odpowiedniej władzy dłużej niż 1 rok, b) w razie utraty obywatelstwa polskiego, c) w razie pozostawania w więzieniu na mocy prawomocnego wyroku sądowego oraz d) w razie, gdy miesięczny dochód, podlegający opodatkowaniu, dwukrotnie przewyższał rentę zupełnego inwalidy.

Oprócz zaopatrzenia pieniężnego i. mieli prawo do szeregu innych świadczeń jak leczenie na koszt skarbu państwa, protezowa-nie, pierwszeństwo przy zajmowaniu wolnych stanowisk w urzędach państwowych i t. p.

Ustawą z dnia 3. III. 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 30, poz. 209) została rozciągnięta moc obowiązująca ustawy z dnia 18. III. 1921 r. na część górnośląską województwa śląskiego.

Rozporządzeniem Prezydenta R. P. z dn. 10. VI. 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 54, poz. 475) rozszerzono uprawnienia z ustawy inwalidzkiej z dnia 18. III. 1921 r na osoby, które doznały uszkodzenia zdrowia lub okaleczenia na skutek służby w formacjach obcych, uznanych przez Państwo Polskie za takie, które na zasadzie przymierza lub porozumienia z siłą zbrojną polską walczyły w obronie Polski przeciw państwom nieprzyjacielskim.

Ustawą z dnia 7. III. 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 229) otwarto na nowo aż do 31. XII. 1930 r. włącznie termin do zgłaszania roszczeń do zaopatrzenia z tytułu choroby, okaleczenia lub śmierci, zaszłych przed dniem 1. VII. 1929 r. z tern, że prawo do zaopatrzenia, zgłoszone na zasadzie tej ustawy, rozpoczyna się od zgłoszenia roszczenia.

Ustawa z dnia 17. III. 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 238) wraiz z później-szemi zmianami nie odbiega w swych zasadniczych wytycznych od ustawy z dnia 18. III. 1921 r. Wprowadza ona zmianę w pojęciu i., rozróżniając i. wojennych i wojskowych zależnie od tego, czy uszkodzenie zdrowia powstało w czasie działań wojennych, czy też w czasie pokoju (t. j. przed 18. III 1921 r., czy po tej dacie). Nadto pod pojęcie i. zostały podciągnięte osoby, które wskutek zajęć wojskowych

w Przysposobieniu Wojskowem doznały uszkodzenia zdrowia.

Do pobierania zaopatrzenia, jeśli chodzi

0    i. wojennych, uprawnia utrata zdolności zarobkowej co najmniej 15%, jeśli zaś chodzi o i. wojskowych, utrata zdolności wskutek stałego kalectwa co najmniej w wysokości 30%, wskutek niestałego kalectwa — co najmniej w wysokości 45%. Renta zasadnicza zupełnego i. wynosi 125 złotych, a od dnia 1. IV. 1936 r. — 112,5 złotych miesięcznie.

I. o utracie 45% zdolności zarobkowej

1    wyżej otrzymują dodatki ciężkoposzkodo-wanych, wynoszące od 10 do 75 złotych miesięcznie. Niezależnie od tego i., którzy z powodu swego kalectwa potrzebują opieki osób trzecich, otrzymują dodatki na pielęgnację od 25 do 75 złotych miesięcznie. Dodatki kwalifikacyjne w wysokości 25%, wzgl. 50%, obliczone od renty zasadniczej i dodatku ciężkoposzkodowanych, przysługują zależnie od wykształcenia i rangi, i to i. z utratą zdolności zarobkowej co najmniej 45%. Na żonę otrzymuje i. 20°/_c swej renty zasadniczej, a na każde dziecko (nie więcej niż na czworo dzieci) 10°/o swej renty zasadniczej i dodatku na żonę.

Podstawą do wymiaru zaopatrzeń dla pozostałych po i., uprawnionych w chwili śmierci do zaopatrzenia pieniężnego, oraz po zaginionych i zmarłych w związku ze służbą wojskową, jest renta zasadnicza zmarłego, względnie zupełnego (100%-gó) i. Renta wdów wynosi 30% do 50% podstawy wymiaru, renta sierot 20%, a sierot zupełnych 30%, renta rodziców 20°f₀ (dla jednej osoby) i 30% (dla obojga), względnie 25% i 40%, o ile rodzice utracili w związku ze służbą wojskową więcej synów.

Kwoty wszystkich zaopatrzeń ulegają obniżeniu zależnie od miejsca zamieszkania o 12%, względnie 30%. Zapomoga pogrzebowa równa się jednomiesięcznej zasadniczej rencie zupełnego i. W razie zamąż-pójścia otrzymuje wdowa odprawę w wysokości trzyletniego zaopatrzenia. Suma rent pozostałych nie może przekraczać renty zasadniczej wraz z dodatkiem na żonę zmarłego lub też renty zupełnego i.

Renty wraz z dodatkami mogą ulec zajęciu tylko z tytułu roszczeń alimentacyjnych, roszczeń skarbu państwa z powodu nienależnie pobranej renty i dodatków, lub też z tytułu pożyczek, udzielonych ze specjalnych kredytów.