Magazyn63601

232

KOMIS PODATKOWY

gospodarcze, jak przy działaniu na własny rachunek, unikając równocześnie podatku przemysłowego. Ustawodawca pragnie wyraźnie wyłączyć od ulgowego opodatkowania obroty tych sprzedawców, którzy faktycznie bądź to działają na własny rachunek, bądź są cichymi wspólnikami formalnych komitentów. Do pierwszej kategorji należą np. ci, którzy w umowie z dającym zlecenie sprzedaży (rzekomym komitentem) określili cenę, którą ten ostatni ma otrzymać, w sumie stałej, niezależnej od ceny, jaką uzyska przyjmujący zlecenie (rzekomy komisant) (N. T. A. 1. rej. 1023/27). Do drugiej kategorji należą np. sprzedawcy, którzy zatrzymują różnicę odsetek dyskontowych i rabatów, przeznaczonych dla odbiorców (O. P. A. 470). Zwłaszcza w przypadku przyjęcia przez komisanta pełnego delcre-dere, zaleca okólnik Min. Skarbu z dn. 3. X. 1928 r. ocenianie w każdym przypadku na podstawie ksiąg komisanta, czy nie działa on na własny rachunek. W każdym razie nie wyklucza istnienia komisu podatkowego samo istnienie stosunku delcredere (§ 25 p. 2 rozp. wyk.), określenie wysokości prowizji w formie skali ruchomej (cyt. art. 5 p. 5 ust. 10), przyznanie komisantowi prawa doliczenia do ceny sprzedaży prowizji, względnie ustalenie tej prowizji w stosunku do ceny podanej przez komitenta (1. rej. 9284/32), doliczanie przez komisanta w myśl umowy do ceny otrzymanych ze sprzedaży towarów prowizji, kosztów dowozu i przywozu lub składowego (O. P. A. 1079), brak limitowania ceny (1. rej. 4476/30) przerzucanie w umowie kosztów handlowych na klienta (O. P. A. 254).

ad e) Ujęcie w ustawie o podatku przemysłowym komisu, jako odrębnej instytucji prawa podatkowego, podyktowane zostało tern, że obrót, który w rzeczywistości odbywa się tylko między komitentem a nabywcą, zostaje już opodatkowany u komitenta. Jeżeli jednak ten ostatni ma siedzibę (miejsce zamieszkania) zagranicą, lub też z innego tytułu podlega podatkowi przemysłowemu, względnie jest od niego zwolniony, wtedy pełny obrót opodatkowany zostaje u formalnego zbywcy, to znaczy u komisanta.

Wyjątek stanowi komisowa sprzedaż pszenicy, żyta, owsa, jęczmienia, hreczki, prosa, kukurydzy lub końskiego zębu, dokonywana na rachunek producentów rolnych, oraz sprzedaż surowców lub półwyrobów, niezbędnych dla rozwoju rolnictwa lub przemysłu krajowego (cyt. art. 6 ust. 3 i § 25, p. 4 rozp. wyk.). Wylicza je rozporządzenie Ministra Skarbu z dn. 15. III. 1933 r. poz. 130 Dz. Ust.

Przedsiębiorstwa komisowe opodatkowane są w wysokości 6% od obrotu (art. 7 p. 7 a) ustawy o pod. przem.). Obrót stanowi suma należnej prowizji, oraz innych wynagrodzeń za wykonane usługi (art. 6 p. 4). Wynagrodzeniem takiem są wszelkie korzyści materjalne komisanta, które on ciągnie ze stosunku komisowego, w szczególności także w postaci przerzucenia części swych kosztów na komitenta (O. P. A. 1078). Zaciągnięcie bowiem przez komitenta zobo wiązania zwrotu lub przyjęcia do zapłaty kosztów, związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa komisowego, nie powoduje wyłączenia ich z obrotu podatkowego korni santa (Zb. 1171 S). Do obrotu tego wcho-Jzą w szczególności wydatki na utrzymanie składów i magazynów dla towarów, oddanych do komisowej sprzedaży, prowizja wypłacona subkomisantom (Zb. 602 S) i t. p. W skład podlegającego podatkowi komisowego, wchodzą sumy zarówno otrzymane, jak i należne w danym okresie podatkowym. Straty poniesione z tytułu delcredere nie podlegają wyłączeniu z podstaw opodatkowania (§ 24 rozp. wyk.).

Przedmiot oddany przez komitenta w celu zbycia go, nie powinien być użyty w przedsiębiorstwie komisanta, lecz sprzedany w niem, nie należy więc do tego przedsiębiorstwa. Jednakowoż judykatura uznała, ze w zasadzie przedmiot taki do przedsiębiorstwa komisanta należy, a zatem podlega zajęciu za należności podatkowe przedsiębiorstwa komisowego (O. P. A. 78, 929). Ze względu na szkodliwość tak fiskalnego stanowiska dla gospodarczego rozwoju instytucji komisu, rozp. wyk. z delegacji art. 135 O. P. uznało, iż: nie podlegają zajęciu rzeczy (względnie roszczenie o cenę uzyskaną z ich zbycia) przyjęte umownie do sprzedaży przez przedsiębiorstwo komisowe, gdy w związku z daną umową komisant został prawomocnie opodatkowany w myśl cyt. art. 5 p. 5; nadto gdy opodatkowanie nastąpiło od pełnego obrotu, ze względu na brak obowiązku podatkowego po stronie komitenta, wtedy towary, będące własnością tego ostatniego, uważa się za należące do przedsiębiorstwa komisanta tylko do wysokości kwoty nieuiszczonego podatku od obrotu