Magazyn6501

OCHRONA PRZYRODY — OCHRONA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ 109

stać je dla dobra powszechnego, a nie naruszyć równowagi między przyrodą a ludnością i jej potrzebami. Jest r tęczą prostą, że gospodarka w obrębie poszczególnych regjonów nie pozostaje bez wpływu na całość kraju. Dlatego też land planning musiałby uwzględnić i skoordynować poszczególne plany regjonalne. W Polsce sprawa planowania kraju nie posiada jeszcze podstaw organizacyjno-prawnych. Biuro Planowania przy gabinecie wicepremjera nie jest organizacją oficjalną. Natomiast na podstawie przepisów prawa budowlanego utworzono dotychczas specjalne komisje planów regjo-nalnych dla 9-ciu okręgów. Ważne znaczenie mieć tu będzie współpraca organów i komitetów Państwowej Rady Ochrony Przyrody z odpowiedniemi biurami planu regjo-nalnego, celem wprowadzenia do przyszłej ustawy o planowaniu kraju motywu ochrony przyrody, a zwłaszcza ochrany krajobrazu. Dla osiągnięcia zamierzonego celu równolegle z poczynaniami władz i instytucji państwowych winno współpracować całe społeczeństwo, dla którego idea ta nie powinna być obca Konieczną jest rzeczą uświadamiać w tym względzie najszersze warstwy społeczeństwa i wszczepiać w nie szczytne hasło Prohazki, że „tylko w harmonji z przyrodą może żyć i rozwijać się zdrowy i szczęśliwy naród”.

Jan Juljan Nowak.

Ochrona własności przemysłowej.

1. Definicja. 2. Konkurencja nieuczciwa. 3. Prawo

0    znakach towarowych. 4. Prawo patentowe i o wzorach użytkowych i zdobniczych.

1. Definicja. Pod „własnością przemysłową" (propriete industrielle, gewerbliches Etgentum) rozumieć należy prawo do patentów, wzorów użytkowych i zdobniczych, znaków towarowych, do firmy i wreszcie do pewnego wywalczonego działalnością przemysłową stanowiska na rynku. Nazwa „własność przemysłowa” nie jest ścisła; prof. Zoll uważa ją nawet za bałamutną, jest jednak powszechnie przyjęta i znana. Bliżej przez ustawę nie określone, możliwie pełne

1    całkowite prawo do rezultatów swej działalności najłatwiej przyrównać do prawa własności. Ochrona zatem własności przemysłowej będzie to ochrona, jakiej prawodawca udziela uprawnionemu do korzystania ze swych pomysłów i rezultatów działalności przemysłowej przed zakusami innych, dopuszczających się „kradzieży” własności dóbr niematerjalnych.

2. Konkurencja nieuczciwa. Wśród dużej ilości znajdujących się na rynku przedsiębiorstw, wytwarzających częstokroć jedne i te same artykuły, musi istnieć walka konkurencyjna, walka o zdobycie zbytu dla swych wyrobów, walka o klientelę. Jak każda walka odbywać się może ona bądź w ramach przez poczucie prawne dozwolonych, bądź przez nie potępianych. Do pierwszych należeć będzie walka przy pomocy ceny, gatunku, pewnych indywidualnych właściwości produktu i t. p., do drugich walk? wszelki, mi sposobami ciągnięcia korzyści z cudzego dorobku, a więc stwarzanie wśród klienteli przekonania, że dany artykuł jest czemś innem, niż jest w istocie, że pochodzi z jakiejś renomowanej i znanej wytwórni i t. p. Będzie to zatem działalność jednego wytwórcy na „zkodę drugiego i formalnie wystarczyłby dla ochrony tego wytwórcy art. 134 Kod. Zob. (art. 1382 Kod. Nap.), mówiący o konieczności naprawienia szkody przez wyrządzającego ją. Ze względu jednak na to, że wtedy, wobec tak szerokiego ujęcia zagadnienia, ciężar lozstrzygania konfliktów musiałby być przeniesiony na orzecznictwo sądowe, z natury swej elastyczniejsze i mniej stałe niż ustawa, uznano prawie wszędzie, że kwestje te winny być regulowane przy pomocy ustaw szczególnych, zwłaszcza, że artykuły 10 bis i ter konwencji związkowej paryskiej z 1883 (w/g tekstu haskiego z 1925 Dz. U. R. P. Nr. 37, poz. 277 z 1931) zobowiązały członków stworzonego przez nią Związku Ochrony własności przemysłowej do stworzenia skutecznej ochrony przeciw nieuczciwej konkurencji. W Polsce ochronę taką zapewnia ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 2. VIII. 1926 (obecnie obowiązujący tekst jednolity, ogłoszony w Dz. U. R. P. Nr. 56, poz. 467 z 1930). Trudno dać ścisłą definicję nieuczciwej konkurencji. Konwencja paryska (art. 10 bis) uważa za akt nieuczciwej konkurencji każdy akt konkurencji, sprzeczny z uczciwemi zwyczajami przemysłowemi lub handlowemi, a w szczególności działania, mogące w jakikolwiek sposób spowodować wzięcie danych wytworów za wytwory konkurenta, oraz podawanie fałszywych ćany:h przy wykonywaniu handlu, mogących zdyskredytować wytwory