NDIGCZAS00347625
36

120 Kazimierz Sosnowski.

szemi odnogami i podkarpackiemi wzgórzami, to Żywiecka liczy przeszło 100 km² powierzchni, a ze wszech stron ujęta jest w znacznie wyższe, potężniejsze i więcej malownicze wały górskie. Kształtem zbliżona jest Żywiecka kotlina do trójkąta, wierzchołkiem ku południu, a szeroką podstawą ku północy ustawionego, a rozpościera się dość wydatnie sfalowaną płaszczyzną nad górną Sołą i jej dopływami: Koszarawą, Łękawką, Leśną i Ży-licą. Pasma, otaczające kotlinę Żywiecką, należą do różnych działów Beskidów Zachodnich: od wschodu opadają w nią kończyny Przedbabiogórskiego i Babiogórskiego pasma, od zachodu prostą linją zamyka ją Beskid Śląski z Górą Baranią, Skrzycznem i Klimczokiem, od południa wygiętem zakolem otacza ją główny, wododziałowy łuk Karpat z Pilskiem, Romanką i Wielką Raczą, który wytwarza ów charakterystyczny „worek" żywiecki, a od pół-

Widok z Żywca w stronę Beskidu Małego i Wilkowickiej Bramy.

nocy dłuży się nad nią pasmo znacznie niższe od poprzednich, tj. Beskid Mały, który tę kotlinę śródgórską od Pogórza karpackiego odcina.

Dziwne jest to pasmo, a raczej gniazdo górskie, ten Beskid Mały; nieznany i nieopisywany dotychczas przez nikogo, nieuczęszczany przez turystów, zapomniany i lekceważony przez znawców gór naszych ; głucho o nim w opisach geograficznych i krajoznawczych, głucho w podręcznikach turystycznych. Na góry te nie zwrócił bliższej uwagi poprostu nikt. Przy podziale gór naszych między poszczególne Oddziały Towarzystwa Tatrzańskiego żaden z nich nie chciał zająć się Beskidem Małym i przyjąć go w "obręb swej działalności turystycznej, choć jest on i z Krakowa i Śląska Górnego dobrze widoczny i ledwie 2—3 godziny jazdy odległy. f\ przecież