FizykaII15501

150

150

sposób. Na mocnym postumencie osadza się jeden diapason R {Fig. 63) tak, aby obie jego odnogi (ramiona) zostawały na tej

Fig. 63.

samej pionowej płaszczyźnie. Na jednej z tych odnóg utwierdza się małe źwierciadełko stalowe, a na drugiej odpowiednia przeciwwaga lub drugie takie s a m e źwi erciadło, aby drgania, wywołane w widełkach, były regularne i długotrwałe. Niedaleko tego diapasonu R znajduje się drugi taki sain diapason S,

opatrzony podobuież małemi źwierciadełkami i ustawiony odnogami sweini na poziomej płaszczyźnie. W odległości kilku metrów od zwierciadła tego drugiego diapasonu ustawia sie lampa, otoczona nieprzezroczystym kominkiem, który ma na boku mały otwór A. służący za punkt świetlny

Wzajemne położenie obu diapasonów tak jest urządzone, iż wiązka światła, pochodząca od punktu A, pada na źwierciadeł-ko R i odbiwszy się tamże, przychodzi do źwierciadełka C diapasonu R, a ztąd po odbiciu dostaje się do oka, które widzi obraz punktu świecącego A w kierunku DC, dopóki oba diapasony są w spoczynku. Po wprawieniu zaś w ruch drgający'diapasonu R, podczas gdy S zostaje w spoczynku, obraz punktu świecącego przedłuża się w kierunku długości ramion diapasonu i daje rodzaj pionowego prążka świetlistego, który zmniejsza się w swej długości w miarę tego, jak sie odchylenia drgań zmniejszają. Wprawiwszy prócz tego jeszcze źwierciadełko C w ruch obrotowy przez obracanie diapasonu na około jego osi, zamiast prążka prostolinijnego powstanie w oku obraz wężykowatego kształtu. Jeżeli zaś sam tylkb diapason S clrga. a diapason R nie, wówczas zamiast obrazu punktu świetlnego, widzi się jasną