page0088

80

dział na potwarze nieprzyjaciół, i nareszcie sprawiedliwość i cześć należną jego zacności oddano. Jako kanclerz wielkie także położył zasługi i niewielu równych jemu miała Polska; dał bowiem wielkie dowody roztropności w owych czasach burzliwych, taką zaś odznaczał się wymową, że współcześni nawykli szukać porównań w greckiej mitologji mawiali:

W zgromadzeniu bogów, w imieniu Jowisza, Merkury nie mógłby lepiej mówić od Samuela Maciejowskiego.

W Rzymie zachwycano się listami króla polskiego, które pisał jego kanclerz.

Samuel był także jednym z tych, nad którymi Tomicki swoją rozciągał pieczę. Syn Bernarda, kasztelana Lubelskiego, pobożnie przez rodziców wychowany, pierwsze nauki w kraju odebrał, następnie przez biskupa Tomickiego wysłany do Padwy i za powrotem do kraju zalecony królowi, został wkrótce sekretarzem wielkim koronnym.

A gdy biegłym w radzie i pilnym w czynnościach się pokazał, nie ominęła go łaska królewska. Z dziekana Krakowskiego został biskupem Chełmskim i podkanclerzem, dalej z biskupstwem