page0139

- 138 —

podróży. Lecz jakież było jego zadziwienie, gdy nieznalazł ani jednego człowieka przy życiu; horda rozbójników napadła była tę wieś, a zrabowawszy mieszkańców, wymordowała wszystkich.

— O wielki, o niepojęty Boże! — zawołał mędrzec, padając na kolana;-—Tyś jest sprawiedliwy, Tyś jeden wszystko widzący! To, co my w naszej ślepocie nazywamy nieszczęściem, prowadzi nas często do największej szczęśliwości , byleśmy tylko umieli znosić cierpliwie i poddawać s ę z ufnością Twoim wyrokom. Gdyby ci wieśniacy przyjęli mię byli na nocleg, zapewne padłbym pod mieczem , jak oni; gdyby wiatr niebył mi zgasił latarki, jej blask sprowadziłby na mnie rozbójników; toż samo gdyby żył kogut i osioł, jedenby piał, a drugi ryczał, i zbójcy znależl by mię niechybnie. O nieogarniony w wyrokach Boże! czemże jest mądrość tego świata w porównaniu do Twojej mądrości!