page0229

219

WROŃSKIEGO ŻYCIE I PRACE.

Q =

a

^2 + £» + ••• +^|X    ^1 +    + • • • + ^|Jl ^    ⁽C^,l + C'2 + --+C^,|ji-i

Z wzoru zasadniczego na x_w wynika wzór na y)_w = j t. j. na „procent eko-

-L(\\

nomiczny^M: gdzie r₍ jest. procent całkowity. Stad różnica

q(U-OJ

■    ir+

przedstawia »fortunę ekonomiczną* każdej z gałęzi. Tu zachodzić mogą przypadki:

T=FC„, T < PG_W, T<P.C,„■

W pierwszym przypadku rj-o = tj, wtedy dana gałąź nie posiada »żadnego środka przyciągania i odpychania kapitałów*. W drugim różnica ta jest dodatnia, procent częściowy r_l(0 tej gałęzi jest większy od procentu ogólnego, ta gałąź przyciąga kapitały, skutkiem tego zwiększa się g_w i odpowiednio póki — 7) nie dojdzie znowu do zera. Wreszcie w przypadku trzecim jest < *], powstaje »odpychanie ekonomiczne*, tern większe, im ta różnica jest większa; odpychanie to zmniejsza konku-rencyą g_w i ilość C_lo , póki — ą nie dojdzie znowu do zera. Istnieje zatem jakby samodzielnie, stała dążność do » równowagi ekonomicznej* pomiędzy wszystkiemi gałęziami ekonomii społecznej.

»Maximum« pomyślności społecznej zachodzi wtedy, gdy

P + $B - BP.

Przy przyjęciu zasady wszechwładztwa ludu, która ekonomicznie wyraża się jako „prawo do pracy^J, jest s = r; wtedy = / _f g = 0; C_x = C₂ = ... C^ — 1, i otrzymujemy następujące prawo rozdziału zysku:

P

x — B —

^X(si    ■^D p )

Z wzoru tego i innych do tego przypadku zastosowanych, wnioskuje Wroński, że wtedy zasób społeczny i własność muszą uledz zniszczeniu, by podtrzymać legalnie istnienie i prawa dla klasy pracującej. Przy założeniu wyłącznej zasady prawa boskiego, prawa powyższe doprowadzać mają do wniosku, że rezultatem życia ekonomicznego będzie nędza ludu i cierpienia klasy pracującej, którym nie zapobiegną żadne obowiązki religijne miłosierdzia, żadne zasady braterstwa. Utożsamienie tych zasad doprowadzić może tylko do takiego rozdziału zysku społecznego, który zapewnia wszystkim klasom prawo sprawiedliwe, a całemu społeczeństwu największą pomyślność ekonomiczną.

^u) Durutte jest autorem dzieł o Technii harmonicznej, napisanych pod wpływem poglądów filozoficznych Wrońskiego*) W roku 187(5 ogłosił dzieło z teoryi muzyki pod tytułem: „Resume elementaire de la technie harmonique“, w którem prawa akordów określa za pomocą metod matematycznych Wrońskiego. W końcu

*) Co do zasad „estetyki muzykalnej¹⁴ Wrońskiego (patrz broszurę : „Wroński et Pesthetiąue musie ale“) par C. Charles Henry, Paryż 1887.

http://rcin.org.pl