page0649

611

Rzewuski

Rzewuski (Paweł), współczesny, biskup suffragan warszawski, urodził się dnia ld Stycznia 1804 r., skończywszy seminaryjum główne w Warszawie, wyświęcony został na kapłana 1827, a w r. 1829 był tamże wice-regensem, zaś od 1833 r. professorem obrzędów kościelnych. W r. 1837 mianowany nauczycielem religii w szkołach powiatowych warszawskich, pełnił te obowiązki do Stycznia 1856 r., będąc zarazem wikaryjuszem przy kościele para-fijalnym ś. Alexandra; w r. 1857 został professorem akademii rzymsko-katolickiej, wkrótce kanonikiem metropolitalnym, officyjałem generalnym konsysto-rza i dziekanem, dalej biskupem nominatem Pruseńskim, suffraganem i wikaryjuszem generalnym warszawskim, w końcu administratorem archidyjecezyi do r. 1865. Oprócz mnóstwa artykułów' religijnych umieszczanych w' Pielgrzymie i Pamiętniku relig. morał., tłómaczył i ułożył wiele dzieł religijnych i moralnych, jakiemi są: 1) Homilije katolickie czyli wykład świętych ewan-gelij na Niedziele i święta przez Kónigsdorfera (przekład z niemieckiego, Warszawa, 1843, w 8-ce, 2 tomy); 2) Powieści moralne X. F. Soate (przekł. z francuzkiego, tamże, 1844, w 8-ce); 3) Krótkie mowy pogrzebowe przez X. Steinera (przekł. z niem., tamże, 1845, w 8-ce); 4) Stworzenie świata czyli wykład pierwszego rozdziału księgi Mojżesza pod napisem Bereszyd (tamże, 1845, w 8-ce); 5) Słowa Jezusa Chrystusa do serca młodzieńca czyli trzydzieści i jedna uwag (przełożone z włosk., tamże, 1843, w 8-ce);

6)    Opis życia i czynów Pana Jezusa (z niemieckiego, tamże, 1846, w 8-ce);

7)    Żywot i pisma ś. Katarzyny (tamże, 1851, w 8-ce); 8) S. Bazylego mowa

o pożytkach jakie odnieść może młodzież z czytania książek pogańskich (przekład z greckiego, tamże, 1845, w 8-ce); 9) 0 obrządkach wielkiego tygodnia w Rzymie przez X. Wisemana (przekł. z niem., tamże, 1847, w 8-ce); 10) Mowy pogrzebowe wybrane z różnych autorów niemieckich i z niektórych Ojców Kościoła (tamże, 1852, w 8-ce); 11) Kazania katolickie dogmatyczne (tamże, 1855, 4 tomy, w 8-ce).    F. M. S.

RzeWUSki Lew (Leon, Kreuza Rzewuski), arcybiskup smoleński unicki. Niezawodnie jeden z przodków znakomitego później w Rzeczypospolitej domu Rzewuskich, którzy się wywodzili od drobnej szlachty ruskiej na Podlasiu i za przydomek mieli nazwisko Bejda. Rzewuskim Lew torował drogę i pierwszy został historyczną postacią w rodzinie. Sam ubogi, wstąpił do zakonu ś. Bazylego i stopniami dochodząc, obrany wreszcie został archimandrytą monastyru ś. Trójcy w Wilnie, pierwszy raz bez wiedzy metropolity Rutskiego. Następcą był wielu w unii zasłużonych ludzi, samego Rutskiego, Józefata Kuncewicza, Rafała Korsaka. Dotąd metropolita mianował archimandrytów do ś. Trójcy, Rzewuski utrzymał się przez elekcyję. Jednakże nie rozgniewał Rutskiego, który pod owe czasy reformując zakon hazylijanów, wyszukiwał w-szędzie ludzi gorliwych i zdolnych, do nich należał Lew. Miał wielkie względy u metropolity. Piórem pracował za uniją. Wiele się trudził i pisał, chcąc się oświecić. Skrzętnie wyszukiwał śladów w unii przeszłości przed soborem florenckim; w obronie tego soboru napisał osobne dzieło, które niewiadomo czy drukiem ogłosił. Za to inne wydał dzieło, to jest: Obrona jedności cerkiewnej, albo dowody któremi się pokazuje, iż grecka cerkiew z łacińską ma być zjednoczona. Podane do druku za rozkazaniem przewielebnego w Bogu ojca jego M., ojca Józefa Welamina Rutskiego, archiepiscopa i metropolity kijowskiego, halickiego i wszystkiej Rusi, w Wilnie przez ojca Leona Kreuza, archimandrytę wileńskiego r. 1617, w druk. Leona Mamonicza. (Dzieło w 4-ce, str. 116, oprócz dodatku i regestru na czterech ćwiartkach, u Jochera, Obraz tom III, str. 555,

SHCYKLOPCDYJA TOM XXII.    j-i