scandjvutmp17601

113

dawno i spełnili to wszystko, o czem Dżjanha opowiadał tak cudnie, a zarazem tak prawdziwie.

Tylko koniec zabrzmiał nutą nieco fałszywą. •

—    Więc wypuściliście go, wypuścili ! — westchnął żałośnie Tunguz.

—    Wypuściliśmy — obojętnie odparł Dżjanha — lód na śniegach był za gruby, „dzikusy" w wielu miejscach przestały się zapadać.

—    Wypuściliście... niedobrze 1... ostatniego !

—    A co ? możebyś ty złapał ? — spytał młody, obrzucając starego^ drwiącem spojrzeniem.

—    To się rozumie ! trzeba wam było...

Nie słuchano go, gdyż wszyscy za przewodem Andrzejowej ruszyli ku drzwiom oglądać owoce myśliwskiej wyprawy?

Na środku dziedzińca, w blizkości nart naładowanych zdobyczą i zgrai psów szczekających na uwięzi, Foka, przybrany w surdut Pawła, tańczył, podskakując zabawnie, otoczony kołem śpiewających, klaszczących w ręce dzieci.

—    Nie ruszajcie mnie, jam teraz koziołek brodaty ! Czyż nie widzicie, jakem się ustroił ? Bukur-duk-bukurduk, a wy, durnie, chlepajcie burduk.

Zaśpiewał:

Tam,

Gdzie zachodnia nieba strona,.

Leży zwierzę dwoje-łape, a Trojo-okie, ośmio-bokie,

Ale bez ogona !

Aj-ja-haj !

—    Wiemy! wiemy! spodnie! — krzyczały dzieci.

Ikyłyky — Czykyłyky Bardzo się kochają;

Ci z zachodu,

Tamci z wschodu

8

Na krosach lasów.