Sponsorzy21501

287

I pięknością uniesiony,

W tej odzieży wojownika,

Różną brouią obwieszony,

Wcześnie do wojny przywyka.

I z nią się rodzi, i nią się poi,

Zawsze cały w zbroi,

Kołczan, kopia, łnk knbauskf,

Sztylet i arkan tyrańskl,

I miecz, towarzysz nieodstępny znojn,

Jak pośród walk i wśród pokoju.

Nigdy się nie utrudzi — cboć tyle obronny,

I nic na nim nie brzęknle czy pieszy czy konny,

Jedna odzież, jedna postać,

Nikt się ma nie może ostać,

A swych napadów tajemnych zamachem,

Dla Kozaków są postrachem.

*

* *

Bogactwem jego koń żwawy,

W dzikich górach wykarmiony,

W głębi jaskini lub wśród gęstej trawy,

Z nim wraz czycha utajony;

I nagle z szybkością strzały,

Ledwie przechodnia spostrzegnie,

Z wściekłem spojrzeniem zuchwały,

W cwał ku niemu biegnie.

W mgnienia oka bój się toczy,

Krew we krwi broczy,

I Czerklesa nieomylny,

Walką rozstrzyga cios silny.

Wlecze arkan w gór szczeliny,

A za nim leci ślad krwawej drożyny.

Tętent w stepach się rozdaje,

I w tym niewstrzymanym blegn,

Na pieniącym się wód brzegu,

Bez przestrachu staje.

Rzuca się w zgubne bałwany,

Zanim nieszczęsny niewolnik upadnie,

Mętną wodę pije na dnie,

I konający, falą zalauy,    ,

Śmierć widzi, lecz koń dzielny z błyskawicy lotem, Wynosi jeńca na brzeg z powrotem,

Lub na rozległe pustynie.

Kiedy ciemna noc już spłynie,