WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH027 I

koniec, na odległych i samotnych wyspach, jak Tristan d’Acuanha odbywały się wielokrotne krzyżowania Anglików, Holendrów, Mulatów i Murzynów’), -Sądząc z wyników dochodzeń na roślinacn, — robi Darwin uwagę — to potrójne krzyżowanie się Murzynów, Indyjan i Europejczyków, które w^t Ameryce jest częstem, stanowiłoby najściślejszy i stanowczy dow^ród żobopólnej płodności rodzicielskich jestestw ²J.

Gdyby nawet zaniechano dalszy spór o to, czy wszystkie i najróżnorodniejsze ludy zdołają wydać płodne mieszańce, to byśmy się pomimo to i tak do stanowczego rozstrzygnięcia rzeczy o jedności lub wielości gatunków ludzkiego rodu ani na krok nie zbliżyli. Nowożytna nauka wykazała bowiem, że zwierzęta, które się niegdyś na wolności wzajem unikały, mogą być jednak do zmięszania swej krwi i swych cech gatunkowych doprowadzone. Mamy tutaj mniej na myśli przytaczane zwykle mięszańce psa z wilkiem lub lisem, kozy z owcą, królika z zającem, albowiem nie udało się dotąd ustalić ich rodu, ani też płodność ich nie przetrwała kilku pokoleń. Chcemy raczej przypomnieć ną'now^Tsze spostrzeżenie, które p. Buxton, posłowi do angielskiego parlamentu, zawdzięczamy. Udało się mu bowiem w południowej Anglii przyswoić dwa gatunki papugi, które w jego parku co roku młode wylęgają, na wolności się skrzyżowały i now^ry mięsza-ny gatunek w^rydały, ozdobiony purpurowym czubem, którego żadne z rodziców nie posiada, tak że stworzenie nowym gatunkiem wzbogacone zostało ³). Również i nasze rasy psów były niezaprzeczenie wynikiem zmięszania gatunków, Pies Eskimosów zbliża się co do swej postaci i zewnętrzuośei do wilka podbiegunowego, pies Indyjan do wilka preryj, a pies nubijski i jego mumie wskazują wyraźnie na jego pochodzenie od szakala ⁴). tak że właściwa woń tych ostatnich zwierząt pojawiła się natychmiast u owego psa, gdy go Geoffroy St. Hilaire przez dłuższy czas surowem mięsem karmił. Podobnież i dzisiejsze rasy naszego rogatego bydła wyszły z dwóch europejskich gatunków (bos primigenius,-tur), żyjący za Cezara je-

') Quatrefages Rapport, str. 477.

²) Darwin Die Abstammung des Mcnscben. T. I, str. 198.

³) Semper w Anthropol. Correspondenzbiat. T. I, str. 198.

⁴) Jejtteles, który si§ długo terni rzeczami zajmował i czaszki zwierząt troskliwie zbierał, twierdzi, że pomiędzy t. z. psem torfowisk a algierskim szakalem (eanis sacalius) istnieje zupełne podobieństwo. Alterthumer der Stadt Ollmutz. V.’ien 1872, str. 79.

http://rcin.org.pl