scandjvutmp7e01

115

Nauka wierszy.

Żórawie — (dla dzieci starszych).

Pod tą cichą złotą zorzą Zórawie leciały,

Z tem szerokiem pustem polem Smutnie się żegnały.

—    Ty szerokie, puste pole,

Ty czarny ugorze,

Już my lecim, odlatujem Za to sine morze.

Lecą, lecą, odlatują,

Zegnać ich żałosno...

—    Nie smućże się, puste pole,

Wrócą, wrócą z wiosną.

Marja Konopnicka.

1.    Wychowawczyni najpierw wypowie wiersz, ażeby dzieci zapoznały się z całością. Drugi raz wypowie go również w całości, ale zatrzymując się na zdaniach lub słowach, które wymagają pewnego wyjaśnienia. Trzeci raz wypowiada tylko pierwszą zwrotkę, za nią powtarzają dzieci chóralnie raz i drugi. Teraz poszczególne dzieci (na ochotnika) wypowiadają tę zwrotkę.

2.    Dzieci ilustrują wiersz na kartkach (rysunek).

W ten sposób należy prowadzić nauczanie drugich dwóch zwrotek w ciągu dni następnych.

Wkońcu wychowawczyni zwraca się do dzieci z zapytaniem, czyby tego wiersza nie można wypowiedzieć inaczej, żeby n. p. nie jedno tylko dziecko mówiło całość wiersza.

Można w ten sposób: jedno dziecko powie początek, o czem będzie mówiło? Drugie powie to, co mówiły żórawie do pola. A trzecie — ostatnią zwrotkę. Teraz troje dzieci wypowiada wiersz częściami. Wkońcu wychowawczyni pyta, czy tę ostatnią zwrotkę nie dałoby się podzielić pomiędzy dzieci? Możnaby tak: jedno powie, że

Lecą, lecą, odlatują,

Zegnać ich żałosno...

8'