016

16 Wstęp

Damaszku przed grabieżą, ale zapewnił sobie bezpieczny powrót do Egiptu. Po drodze jednak został zatrzymany i ograbiony wśród palestyńskich wzgórz.

Życie Ibn Chalduna, tak jak on je sam opisuje, przedstawia w jakiejś mierze środowisko, do którego sam należał. Był to świat wciąż przypominający o kruchości ludzkich działań. Jego własna kariera pokazywała, jak nietrwałe były alianse interesów zawierane pizez dynastie w celu utrzymania władzy. Spotkanie z Timurem pod Damaszkiem ujawniło, w jaki sposób pojawienie się nowych rządów wpływało na życie miast i ludzi. Poza miastem również nie moża było się czuć bezpiecznie: wysłannik panującego mógł zostać tu ograbiony, dworzanin, który utracił łaski, mógł szukać schronienia poza granicami miasta. Śmierć rodziców z powodu dżumy i śmierć dzieci w katastrofie morskiej była lekcją ludzkiej bezsilności w rękach losu. Było jednak coś stabilnego, a w każdym razie wydawało się, że coś jest stabilne. Był to świat, w którym rodzina z Południowej Arabii mogła się przenieść do Hiszpanii i po sześciu wiekach powrócić w okolice miejsca swego pochodzenia i wciąż czuć, że jest w bliskim sobie otoczeniu. Świat ten wykraczał poza podziały w czasie i przestrzeni. Język arabski otwierał bramy urzędów i dawał wpływy w całym tym świeci e. Wiedza przekazywana przez wieki dzięki uznanemu łańcuchowi nauczycieli utrzymywała moralną wspólnotę mimo zmiany rządzących. Miejsca pielgrzymowania: Mekka i Jerozolima były niezmiennymi biegunami świata wszystkich ludzi, nawet jeśli władza przenosiła się z miasta do miasta. Wiara w Boga, który stworzył i utrzymywał ten świat, sprawiała, że ciosy losu miały jakiś sens.