0050

Rys. 6.57. Odprowadzanie ciepła z bloków elektronicznych z wykorzystaniem centralnych układów wentylacyjnych    *

a) układ z nadmuchem powietrza, b) układ z wyciągiem powietrza, c) układ z nadmuchem i wyciągiem oraz mieszaniem powietrza świeżego z powietrzem będącym w obiegu, d) układ z nadmuchem i mieszaniem powietrza oraz dodatkowym chłodzeniem lub podgrzewaniem

l — bloki Z zespołami elektronicznymi, 2 — elementy regulujące wydatek powietrza, np. żaluzje,

3 — wentylator nadmuchujący, i — liltr powietrza S — wentylator wyciągowy, 6 — chłodnica lub grzejnik

gich ruch powietrza odbywa się promieniowo, tzn. prostopadle do osi wirnika i charakteryzują się one małymi wydatkami przy dużych sprężach. Trzecie mają parametry pośrednie pomiędzy pierwszymi i drugimi. Najczęściej spotykane typy wentylatorów przedstawia tablica 6.21.

Doboru wentylatorów dokonuje się na podstawie zbioru charakterystyk sporządzonych przez wytwórnię. Charakterystyki te przedstawiają w zależności od wydajności wentylatora V jego spręż statyczny (Ap_s = /(V)), zapotrzebowanie mocy do napędu (P_u> = f(V)) oraz zmianę sprawności (rj — f(V)).

Znając charakterystykę ciśnieniową urządzenia elektronicznego, tzn. znając jego opory w zależności od ilości przetłaczanego powietrza Apue — f(V) można — przez porównanie Ap_s z &Pub — dobrać taki punkt pracy wentylatora, aby pracował on przy sprawności bliskiej maksymalnej (rys. 6.59), Jeżeli rzeczywiste straty ciśnienia w urządzeniu elektronicznym łącznie z takimi elementami jak kanały, przesłony, filtry itp. są mniejsze (punkt 2) niż wyliczone dla punktu optymalnego (punkt 1), to silnik wentylatora będzie przeciążony, ponieważ do napędu wymagana będzie większa moc, a praca będzie się odbywała przy mniejszej sprawności. Przy oporach ciśnieniowych sieci większych od optymalnych spadnie wydatek wentylatora i jego sprawność.

224

6. ODPROWADZANIE CIEPŁA Z URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCH