0069

a

Kr[?/W]

^b Rrlt/Yt]

40 60 m ISO 000 300 400ffw]

Rys. 6.73. Zależność oporności cieplnej Ciepłowodów R_T od ich budowy i ilości przenoszonego ciepła P

a) rura stalowa 0 6,35X150 ram z nośnikiem H_zO, b) rury miedziane ze strukturą włoskowatą z siatki miedzianej i z nośnikiem H₂0 1 — 0 6,33X150 mm, 2—0 12,7X150 mm, 3— 0 25,4X300 mm

Rys. 6.74. Ilość ciepła przenoszona przez ciepłowód w zależności od jego nachylenia do poziomu (100% dla położenia poziomego)

ratury, które utrzymują temperaturę parowania na stałym poziomie, przy zmiennej ilości doprowadzanego ciepła. Ciepłowody takie (rys. 6.72b) mają nad skraplaczem zbiornik z gazem wyrównawczym, nie ulegającym skropleniu przy ciśnieniu i temperaturze panującej wewnątrz ciepłowodu. Gaz ten zajmuje także część przestrzeni, przypadającej na skraplacz. Przy wzroście *ilości doprowadzanego ciepła następuje wzrost ciśnienia pary, co powoduje sprężanie gazu wyrównawczego. Gaż wyrównawczy jest przesuwany do zbiornika wyrównawczego, a powiększana jest powierzchnia robocza skraplacza. Przy spadku obciążenia cieplnego na parowniku, cały proces przebiega w kierunku odwrotnym. W ten sposób następuje samoistne dopasowanie się wydajności ciepłowodu do panującego obciążenia i utrzymanie temperatury na stałym poziomie. Efektywność przenoszenia ciepła przez ciepłowód zależy od gęstości strumienia pary idącej od źródła ciepła do skraplacza i intensywności powrotu cieczy do parownika, czyli od parametrów fizycznych cieczy i struktury włoskowatej materiału porowatego.

Ciecze stosowane w Ciepłowodach powinny się charakteryzować dużymi wartościami ciepła parowania, napięcia powierzchniowego i gęstości, a małą lepkością. Materiały porowate powinny mieć jak największe ciśnienie kapilarne.

Efektywność Ciepłowodów jest znacznie obniżona, jeśli zjawisko przenoszenia cieczy przez materiał włoskowaty jest zakłócone

243

6.5. INTENSYWNE ODPROWADZANIE CIEPŁA