2009 01 022044

G W v.nl mo. $ I l>iib ( W*i    Winn«i 2007

ISBN    C by WN WN 2COT

414    15. Procesy mikrobiologiczne

Tabela 15.1. Chemiczne i mikrobiologiczne zmiany zachodzące w ciągu 23 dni po zalaniu wodą

gleby-

Czas/dni	pE	Populacja drobnoustrojów/10^4 g		Cpg/tmL w 100 g gleby)
		acrobowych	anacrobowych	o,	CK,	h2	co2
0	7.6	34	22	3.2	nw	nw	83
l	3,7	220		0.3	nw	nw	10
2	-0.84	110	33	nw	nw	0.2	172
4.5	—3.9	55	50	nw	0.3	nw
6				nw	2,2	3.6	280
8	-42	53	170	nw	14.7	2.1
10				nw	21.4	nw	226
13	-4.2	62	130	nw
23					60.3	3.2

'nw — tut wykiyw. Zaczerpnął l- z pney Y Taluu. T. Kuyjnia. T. Kaniu™. Stal and Plant Po ml. 2. 63 (1936). cyt. za M. Aleunder, Intnsduclian to sod mtcrołHoiofty, John Wiley and Sons.. New York 1S>61

|x>dobnych do opisanych uprzednio. W tabeli 15.1 przedstawiono dane opisujące mikrobiologiczną i chemiczną sekwencję zmian, wywołanych zalaniem gleby. Przedstawione dane są zgodne z podaną sekwencją procesów.

Gdy sucha gleba zostanie zalana wodą nasyconą tlenem, wówczas początkowa wartość pE mieści się w zakresie aerobowym. Populacja drobnoustrojów jest mała. ale organizmy aerobowe mnożą się szybko w wilgotnym środowisku. Początkowo duże stężenie ditlenu szybko maleje wraz z jego zużywaniem się w procesie rozkładu biomasy uwalniającym ditlcnck węgla. W czasie kilku dni ditlcn zostaje zużyty. Azotany(V) i siarc/any(YT) stają się wówczas aktywnymi akceptorami elektronów, aż do momentu, gdy i one zostaną zużyte. Wartość p£ spada dramatycznie i jednocześnie maleje aktywność drobnoustrojów acrobowych. podczas gdy mikroorganizmy anacrobowc zaczynają stopniowo dominować. Ostatecznie powstają dające się zmierzyć ilości metanu i pewne ilości wodoru, co stanowi dowód, że rozkład biomasy następuje w reakcjach fermentacji.

Przypadek podtopionej gleby jest przykładem, gdzie znaczny obszar gleby ulega redukcji. Warunki redukujące występują zazwyczaj w osadzie bogatym w związki organiczne, a szczególnie w jego głębszych warstwach, gdzie nic ma bezpośredniego kontaktu z wodą. Jednakże warunki redukujące w znacznie mniejszym wymiarze mogą wystąpić w warunkach skądinąd aerobowych. Gdy cząstki gleby mają rozmiar kilku mm lub więcej, szybkość dyfuzji gazów może nic być dostateczna, aby dostarczyć odpowiednio dużo ditlenu do wnętrza cząstki. W tym mikrośrodowisku wartość lokalnego p£ rzeczywiście odzwierciedla warunki redukujące.

Reakcje, które były przedmiotem dyskusji, są głównymi reakcjami kontrolującymi stan redoks większości środowisk wodnych wodno-glebowych. Umożliwia to wytłumaczenie faktu, dlaczego wartości p£ układają się w jednym z dwóch ogólnych regionów.