145

Rozdział 7. ♦ Przykładowe konwertery protokołów 145

mniejszej liczby znaków, komputer musi wysłać znak CR (umożliwia to np. pracę konwertera w sieci Modbus w trybie ASCII).

Jeśli powyższe warunki uniemożliwiają zapewnienie korzystnych parametrów czasowych sieci, istnieje możliwość wprowadzenia dodatkowego ograniczenia czasowego, zmniejszającego opóźnienia w procesie transmisji danych. Można w tym celu zastosować jeden z liczników mikrosterownika. Modyfikacja taka umożliwia współpracę konwertera np. z siecią Modbus również w trybie RTU.

Wysłanie ramki danych sprowadza się do wysłania nagłówka (ramki sterującej Dane), po którym następuje pole danych, zabezpieczone osobną sumą kontrolną. Błąd w polu danych sygnalizowany jest przez stację odbierającą wysłaniem ramki Błąd; odebranie takiej ramki przez nadajnik powoduje retransmisję całej ramki danych. Błąd w nagłówku nie jest sygnalizowany, ponieważ cała ramka danych jest wówczas ignorowana. Ramka danych może także zostać odrzucona (ramka Odrzucenie), jeśli stacja odbierająca nie jest w stanie przyjąć danych, np. wskutek zapełnienia buforów.

Odebrana poprawnie ramka danych jest dekodowana, a zawarte w niej dane przekazywane są procedurze obsługi łącza przewodowego celem wysłania do komputera.

Ocena konwertera

Konwerter protokołów został dostosowany do współpracy z komputerami w sieciach typu biurowego. Z technicznego punktu widzenia możliwa jest jego praca w sieci przemysłowej (np. Modbus), jednak z wieloma ograniczeniami, wynikającymi z różnic, jakie występują pomiędzy sieciami przemysłowymi i biurowymi. Ponadto konwerter oferuje gorsze parametry użytkowe niż dostępne w handlu kontrolery TNC, posiadające zbliżoną strukturę. Jest to spowodowane ograniczeniami zastosowanego w konwerterze protokołu transmisyjnego oraz parametrami zastosowanych urządzeń do transmisji bezprzewodowej.

Łącze RS-232C w komputerze (np. typu IBM PC) może służyć do przesyłu danych bez konieczności definiowania jakiegokolwiek protokołu. Można również, przy zastosowaniu odpowiedniego oprogramowania, wykorzystać je do przesyłu plików zgodnie z regułami specjalnie do tego celu opracowanych protokołów transmisyjnych. Protokoły te, pomimo że oparte są o tę samą specyfikację warstwy fizycznej, wykazują jednak istotne różnice w stosunku do protokołów sieci przemysłowych:

♦    sieci przemysłowe nie wykorzystują linii sterujących łącza RS-232C, a jedynie linie danych,

♦    sieci przemysłowe pracują zawsze według ustalonego protokołu warstwy liniowej,

♦    sieci przemysłowe służą wymianie komunikatów o długości znacznie krótszej niż długość przesyłanych plików (typowo: kilkanaście kilkadziesiąt bajtów),

♦    sieci przemysłowe składają się z wielu stacji (co jest uwzględnione w ich protokołach), podczas gdy przesył plików dotyczy zawsze dwóch stacji,