ocena jakosciowa 4

Budownictwo ogólne - Tom 1 - Materiały i wyroby budowlane.pdf - Adobe Reader

Pli

Edycja Widok Dokument Narzędzia Okno Pomoc

-1 +

101% w | ; Znajdź

_r — 146 / 466

betonowej, a następnie ułożenie jej i zagęszczenie.

'w'

Czas wiązania cementu jest uzależniony od wielu czynników i może być regulowany w dowolnie szerokim zakresie, przez odpowiednio dobrany stopień rozdrobnienia oraz stosowanie różnych regulatorów czasu wiązania, np. gipsu naturalnego lub syntetycznego czy anhydrytu. Na szybkość wiązania cementu znaczny wpływ wywierają także temperatura i współczynnik wodno-cemento-wy. Czas wiązania zaczynu cementowego bada się aparatem Vicata wg PN-EN 196-3:1996.

Stałość objętości. Zaczyn cementowy po związaniu i stwardnieniu powinna charakteryzować stała objętość.

Najważniejszą przyczyną nierównomiernych zmian objętości zaczynu cementowego jest hydratacja niezwiązanego CaO i MgO (peryklazu).

W związku z tym zawartość CaO wolnego nie powinna być większa niż 1%, a MgO nie powinna przekraczać 5%. Zmianę objętości zaczynu bada się za pomocą pierścieni Le Chateliera. Ponadto stosuje się niekiedy tzw. metodę placków i u U badania w autoklawie. Badania wykonuje się wg PN-EN 196-3:1996.

Stopień rozdrobnienia. Stopień rozdrobnienia cementu ma bezpośredni wpływ na jego właściwości użytkowe. Ze wzrostem stopnia rozdrobnienia zwiększa się szybkość przyrostu wytrzymałości, a także wzrasta skurcz i ciepło twardnienia cementu.

Optymalny skład ziarnowy cementu portlandzkiego jest następujący:

— frakcja 0-5 /im - ok. 20%,

— frakcja 5-30 /im - ok. 50%,

— frakcja 30-63 /im - ok. 20%,

— frakcja >63 /im - ok. 10%.

Poszczególne frakcje ziarnowe mają znaczący wpływ na kształtowanie właściwości wytrzymałościowych cementu. Frakcje najdrobniejsze 0-5 /im decydują o wytrzymałości ach początkowych zaprawy cementowej, a frakcje 5-30 /im i 30-60 /im o wytrzymałościach po 28 dniach i w związku z tym decydują w znacznym stopniu o klasie cementu. Frakcje grubsze stanowią mi krowy pełniacz.

rgr

ilości fazy alitowej, fazy szklistej i C3A charakteryzuje się dużym ciepłem twardnienia, a cement belitowy o dużej zawartości /3-C2S stosunkowo małym ciepłem twardnienia. Ilość wydzielającego się ciepła podczas hydratacji cementu można zmniejszyć przez wprowadzenie różnego rodzaju dodatków pucolanowych i hydraulicznych, np. granulowanego żużla wielkopiecowego. Wydzielanie się ciepła podczas twardnienia ma duże znaczenie praktyczne, np. w czasie betonowania w niskich temperaturach (w okresie zimowym) zwiększone ciepło twardnienia powoduje samoogrzewanie się betonu, co jest zjawiskiem korzystnym. Na odwrót. podczas betonowania dużych masywów betonowych (np. budowli hydrotechnicznych), wskutek hydratacji cementu o zwiększonym cieple twardnienia, temperatura wewnątrz masywu może znacznie przekroczyć 50°C, co może prowadzić do destrukcji betonu. Z tego powodu jest wskazane stosowanie cementu o zmniejszonym cieple twardnienia. Do wyznaczania ciepła twardnienia stosuje się metody kalorymetryczne.

Właściwości chemiczne. Badania składu chemicznego cementu obejmują oznaczenie: strat prażenia, siarczanów (jako SO3), części nierozpuszczalnych w kwasie solnym i węglanie sodu oraz SiC>2, Fe2C>3, AI2O3, CaO i MgO. Oznaczanie tych składników wykonuje się wg PN-EN 196-2:1996, natomiast chlorków, dwutlenku węgla i alkaliów wg PN-EN 196-21:1997.

4.5.9. Warunki transportu i przechowywania cementu

Cement należy przechowywać w silosach zabezpieczonych przed zawilgoceniem.

Transportuje się go w workach lub luzem. Transport cementu workowanego powinien odbywać się w krytych wagonach kolejowych lub samochodach skrzyniowych zabezpieczonych przed zawilgoceniem.

Cement luzem przewozi się w samowyładowczych wagonach i cysternach samochodowych. Transport i przechowywanie cementu /6731-08.