skanuj0017

prawdopodobieństwo obliczyć. Prawdopodobieństwo znajdowania się elektronu jest iloczynem trzech funkcji, z których każda jest zależna od jednej współrzędnej (biegunowej), związanej z odpowiednią liczbą kwantową (n,

/, mi). Funkcje te dają rozwiązania mające sens fizyczny tylko wtedy, gdy wprowadzi się liczby całkowite (kwantowe).

Co rozumie się przez wielkość atomu?

Wielkość atomu nie jest pojęciem jednoznacznym, chociaż bardzo użytecznym. Inna bowiem będzie średnica atomu swobodnego, rozumiana jako zasięg jego chmury elektronowej, inna atomu w jego sieci krystalicznej, a jeszcze inna w związku. Dla pierwiastków metalicznych określa się średnice atomów jako najbliższe odległości atomów stykających się we własnej sieci krystalicznej. Obliczone stąd promienie są nazywane krystalicznymi, zależą one jednak od liczby koordynacyjnej sieci, zmniejszając się z jej obniżaniem (poprawki Goldschmidta). Wskutek tego promienie krystaliczne są różne dla różnych odmian alotropowych tego samego pierwiastka. Inny sposób polega na obliczeniu promieni atomowych na podstawie objętości sieci przypadającej na atom, przyjmując, że objętość ta ma kształt kuli. Są to promienie Seitza. W przypadku pierwiastków metalicznych są one względnie niezależne od liczby koordynacyjnej i typu sieci nie tylko dla czystych pierwiastków, ale i dla stopów. Promienie atomowe podlegają prawom okresowości.

‘2. Układ okresowy i właściwości pierwiastków.

Chemik rosyjski Dymitr Mendelejew opracował systematykę pierwiastków, która obejmowała wszystkie znane wówczas pierwiastki (63), przyjmując za podstawę ich ciężar atomowy.

Układ okresowy pierwiastków jest to zestawienie wszystkich pierwiastków chemicznych w postaci rozbudowanej tabeli, uporządkowane według ich rosnącej liczby atomowej, grupujące pierwiastki według ich cyklicznie powtarzających się podobieństw właściwości. Jest to zbiór sztucznie i naturalnie stworzonych pierwiastków.

Prawo okresowości Mendelejewa, stanowiące podstawę teoretyczną układu wynika z faktu, że liczba atomowa określa nie tylko liczbę protonów występujących w jądrze atomów ale też liczbę elektronów atomów w stanie obojętnym, która ma decydujący wpływ na ich własności chemiczne.

Współczesny wygląd układu okresowego zawdzięczamy Nielsowi Bohrowi, który podzielił go na grupy i okresy. Grupy zazwyczaj wypisuje się w kolumnach, a okresy w rzędach. Grupy dzieli się na grupy główne i grupy poboczne. W grupach głównych okresy występują co osiem kolejnych atomów, co wynika z faktu, że na powłokach elektronowych od drugiej do czwartej mieści się dokładnie 8 elektronów. W grupach pobocznych sprawy mocno się komplikują, gdyż kolejne powłoki elektronowe mają coraz więcej miejsca dla elektronów. Własności chemiczne w układzie okresowym

Pierwsze dwie grupy główne (oprócz wodoru) grupują atomy o bardzo silnych własnościach metalicznych, zaś trzy przedostatnie (grupy V, VI i VII) grupują atomy o mniej lub bardziej wyraźnych własnościach niemetalicznych. Wreszcie grupa VIII to gazy szlachetne. Przechodząc w obrębie jednej grupy w dół (w kierunku coraz wyższej liczby atomowej) następuje we wszystkich grupach wzrost własności metalicznych, co w obrębie grup od V do VIII przejawia się spadkiem typowych własności niemetalicznych

Ferromagnetyki to ciało, które wykazuje własności magnetyczne. Do ferromagnetyków należą m.in. żelazo, kobalt, nikiel i niektóre stopy oraz metale przejściowe z grupy żelaza i metale ziem rzadkich. Ferromagnetyki dzieli się na twarde, miękkie i półtwarde. Ferromagnetyki twarde zachowują stan namagnesowania pomimo zmian zewnętrznego pola magnetycznego.

Paramagnetyzm - zjawisko polegające na porządkowaniu się większości spinów elektronów ciała zgodnie z liniami zewnętrznego pola magnetycznego. Właściwości paramagnetyczne posiadają substancje o niesparowanych elektronach. Substancja taka, tzw. paramagnetyk jest przyciągany przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyk.

Przykłady paramagnetyków:

tlen 02, aluminium, platyna, tlenek azotu (II) NO

Metale - pierwiastki chemiczne charakteryzujące się obecnością w sieci krystalicznej elektronów swobodnych

(niezwiązanych). W przeważającej większości wykazują one następujące własności:

tworzenie połyskliwej, gładkiej powierzchni w stanie stałym

ciągliwość i kowalność

dobre przewodnictwo elektryczne

dobre przewodnictwo cieplne

Niemetale - pierwiastki chemiczne, które nie wykazują żadnych właściwości metalicznych. Inaczej niż w przypadku metali, nie można podać jednoznacznych cech wszystkich niemetali, gdyż są one bardzo zróżnicowane.

Pierwiastków niemetalicznych jest znacznie mniej (18) niż metalicznych, które stanowią całą pozostałą część układu okresowego.

W układzie okresowym pierwiastków chemicznych niemetale występują w następujących grupach:

Wodór (FI) w grupie 1.

8