skanuj0212 bmp

1. Polityka Unii Europejskiej w ochronie zdrowia 213

ich przyczyn, sposobów przenoszenia oraz zapobiegania im, a także informowanie i edukacja w zakresie zdrowia.

Wspólnota uzupełnia działania państw członkowskich zmierzające do ograniczenia uszczerbków zdrowia wynikłych z używania narkotyków, włączając w to informację oraz zapobieganie.

2.    Wspólnota zachęca do współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w dziedzinach objętych niniejszym artykułem oraz, jeśli okaże się to konieczne, udziela im wsparcia w ich działaniu.

Państwa członkowskie, wspólnie z Komisją koordynują swoje polityki i programy w dziedzinach przewidzianych w ustępie 1.

Komisja, działając w ścisłym kontakcie z państwami członkowskimi, może podjąć każdą inicjatywę przydatną do poparcia takiej koordynacji.

3.    Wspólnota i państwa członkowskie sprzyjają współpracy z krajami trzecimi oraz właściwymi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie zdrowia publicznego.

4.    Rada, działając zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 251, po porozumieniu z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz Komitetem Regionów, przyczynia się do realizacji celów przewidzianych w niniejszym artykule, podejmując:

a)    działania ustalające wysokie normy jakości i bezpieczeństwa w odniesieniu do organów i substancji pochodzenia ludzkiego, krwi i substancji krwiopochodnych; środki te nie mogą powstrzymywać żadnego z państw członkowskich od utrzymywania lub wprowadzenia bardziej rygorystycznych środków ochronnych;

b)    na zasadzie wyjątku od przepisu artykułu 37, działania w dziedzinie weterynarii i fitosanitarne zmierzają bezpośrednio do ochrony zdrowia publicznego;

c)    działania zachęcające do ochrony i poprawy zdrowia ludzkiego, z wyłączeniem harmonizacji ustaw oraz przepisów państw członkowskich.

Rada, działając większością, kwalifikowana na wniosek Komisji, może również przyjąć zalecenia realizacji celów określonych w niniejszym artykule.

5.    Działania Komisji w dziedzinie zdrowia publicznego w pełni respektują obowiązki państw członkowskich z tytułu organizacji i zapewnienia usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki medycznej. W szczególności środki, o których mowa w ustępie 4a), nie naruszają przepisów krajowych dotyczących organów oraz wykorzystywania dla celów medycznych organów i krwi.

Ponadto, odniesienia do problemu ochrony zdrowia występują w wielu artykułach Traktatu Amsterdamskiego. Dla przyszłości i kierunków zmian systemu ochrony zdrowia w Polsce szczególne znaczenie mają następujące przepisy: