Str 156

w miejscu pomiaru. W celu pomiaru prędkości przepływu, ramkę opuszcza się na żerdzi na określoną głębokość. Ramkę za pomocą przewodów elektrycznych łączy się z miernikiem. Miernik ten pozwala na wprowadzanie aktualnych danych, takich jak: temperatura, zasolenie, umiejscowienie przetworników na ramce oraz dobór czasu trwania pomiaru (1, 2 lub 5 s). Błąd pomiaru prędkości za pomocą młynka tego typu wynosi poniżej 1%. Miernik prędkości wody MPPW może być za pomocą złącza połączony z komputerem.

Metoda elektromagnetyczna jest jedną z nowoczesnych technik pomiaru prędkości przepływu cieczy. Zasada jej działania polega na wykorzystaniu prawa indukcji magnetycznej Faradaya do pomiaru prędkości. Miernik elektromagnetyczny jest drogi, ale urządzenie to pozwala na dokonywanie bardzo prezycyjnych pomiarów. Umożliwia również wykonanie pomiarów w rzekach zarastających, gdzie pomiar zwykłym młynkiem jest trudny.

11.3. POMIARY PRZEPŁYWÓW

Pomiary przepływów wody mogą być dokonywane w sposób bezpośredni lub pośredni. Pomiary bezpośrednie wymagają zainstalowania urządzeń obejmujących cały przekrój i mogą być dokonywane tylko w przekrojach, gdzie istnieją budowle wodne np. jaz.

Najczęściej stosowany sposób pośredniego określania przepływu polega na dokonywaniu szeregu pomiarów prędkości lokalnych w przekroju hydrome-trycznym cieku. Przekrój ten powinien być zlokalizowany na prostym odcinku rzeki o ruchu jednostajnym, bez żadnych zaburzeń i zniekształceń wywołanych np. przez filary mostowe. Przekrój powinien być zwarty i prostopadły do linii brzegowej. Należy odnieść przekrój hydrometryczny do wodowskazu, tzn. określić jego położenie (odległość). W przekroju hydrometrycznym dokonuje się sondowań dna, dla dużych rzek co 5, 10 m, dla małych cieków — co 0,5: 1; 2 m. Pozwala to na ustalenie pionów hydrometrycznych, w których będą dokonywane pomiary prędkości; przyjmuje się do 10 pionów dla rzek o szerokości mniejszej od 80 m, więcej niż 15 pionów — dla rzek o szerokości większej od 200 m.

W poszczególnych pionach wykonuje się pomiary prędkości na różnych głębokościach: przy dnie (v_d) — 0,2h (h — głębokość w pionie), 0,4/i, 0,8h i tuż pod powierzchnią wody (v_p). Oba skrajne pomiary prędkości powinny być tak wykonane, aby skrzydełka młynka nie wystawały ponad zwierciadło wody, ani nic zawadzały o dno. Pełną liczbę pomiarów prędkości w pionie wykonuje się, jeżeli głębokość jest większa od 0,6 m, przy głębokościach mniejszych wykonuje się trzy pomiary lub nawet jeden. Na początku i końcu pomiarów prędkości odczytuje się stan wody na wodowskazie.

Dla każdego pionu hydrometrycznego można sporządzać wykres rozkładu prędkości, tzw. tachoidę (rys. 11.2), na podstawie której oblicza się prędkość

156