SWScan00139

Obudowa powinna przeciwstawiać się całkowitemu ciśnieniu, jakie w danych warunkach może wystąpić bez zmiany (zniekształcenia) przekroju, bądź też ze zmianą przekroju wyrobiska, lecz kontrolowaną w przestrzeni i w czasie.

W pierwszym przypadku stosuje się konstrukcję sztywną, a w drugim konstrukcję podatną.

Podatność obudowy można uzyskać przez zgniot jej elementów, sprężyste odkształcenia jej części i przez wsuwanie się jednych elementów w drugie (obudowa ŁP), ewentualnie za pomocą przegubów.

Każdy z elementów obudowy na całej swej powierzchni powinien mieć jednakową (równomierną) podporność w każdym miejscu stykania się z górotworem.

Pod tym względem obudowę można podzielić na:

•    indywidualną, której każdy element konstrukcyjny może pracować samodzielnie np. same stojaki, stropnice, kotwie,

•    zespoloną, kiedy dla umożliwienia pracy obudowy zespala się szereg jednakowych elementów jak np. w obudowie murowej lub też tubingowej,

•    agregatową, (zestawną), kiedy stanowi zestaw indywidualnych różnych elementów, tworzących obudowę przesuwną, przestawną, kroczącą, w całości lub częściach.

Od stopnia gładkości powierzchni stropowej, spągowej, ociosowej zależy sposób przylegania obudowy do skał, co decyduje o całkowitym lub częściowym (nierównomiernym) przenoszeniu nacisków górotworu na obudowę.