img568 (2)

b) od każdej łatwo dostępnej części budynku, z wyjątkiem krawędzi da

chu nie służącego za taras:

U

2 150 *

gdzie:

b - odległość między przewodami linii elektroenergetycznej odmierzona według warunków określonych w normie,

U - napięcie znamionowe linii elektroenergetycznej (kV).

Odległość przewodu uziemionego linii elektroenergetycznej przy największym zwisie, w określonych warunkach pogodowych, powinna wynosić co najmniej:

1)    0,75 m - od każdej trudno dostępnej części budynku,

2)    0,2 m - od trudno dostępnej części budynku, jeżeli przewód jest zawieszony na wysięgnikach ściennych przy rozpiętości przęsła do 20 m,

3)    0,75 m - od krawędzi dachu nie służącego za taras, jeżeli na odcinku zbliżenia przewód znajduje się na poziomie wyższym niż ta krawędź. Norma określa maksymalne odległości zbliżenia linii elektroenergetycznych o napięciu do 1 kV (przy największym zwisie normalnym) do rurociągu naziemnego z materiałem niepalnym:

a)    2,5 m - pionowo w górę,

b)    1,5 m - pionowo w dół lub poziomo w bok.

Natomiast odległość pozioma przewodów linii elektroenergetycznej o napięciu powyżej 1 kV od rurociągu naziemnego na konstrukcji wsporczej z materiałów niepalnych powinna wynosić co najmniej:

. b U

a)    2 + — + y^ - przy największym zwisie normalnym,

. U

b)    1 +    - przy zwisie w warunkach pogodowych określonych w normie.

Warunki zbliżenia linii elektroenergetycznych do dróg kołowych zostały sprowadzone do warunku ustawiania słupów wsporczych tak, aby odległość krawędzi fundamentu słupa od granicy pasa drogowego drogi kołowej I, II i III rzędu wynosiła co najmniej 5 m.

Odległość pozioma przewodów linii elektroenergetycznych od linii kolejowych użytku publicznego powinna wynosić co najmniej:

a)    5 m - w przypadku linii do 1 kV, z dopuszczalnym zmniejszeniem do 3 m w razie szczególnych trudności,

_{t c} U

b)    3 + y^j- - w przypadku linii o napięciu powyżej 1 kV.

Norma określa zasady prowadzenia napowietrznych linii elektroenergetycznych przez lasy i w pobliżu drzew. Odległość przewodów od korony drzew powinna wynosić co najmniej:

a)    1 m - w przypadku linii o napięciu do 1 kV,

U

b)    2,5 + -j^ - w przypadku linii o napięciu wyższym niż 1 kV.

Norma ustaliła zasady prowadzenia elektroenergetycznych linii napowietrznych w pobliżu budowli zawierających materiały łatwo palne lub wybuchowe:

1)    trasa linii powinna przechodzić w odległości co najmniej 1,5-krotnej wysokości największego słupa zbliżenia**,

2)    od słupa linii do stacji paliw płynnych (budynku, zbiornika, pomp) odległość powinna wynosić co najmniej 50 m.

Zasady prowadzenia napowietrznych linii elektroenergetycznych w pobliżu lotnisk zostały określone w normie PN-65/L-49001 (patrz rozdz. 1.1.3.)'

8.2.2. Elektroenergetyczne linie kablowe

Zasady układania podziemnych linii kablowych określa norma PN-76/ E-05125. Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.

Zgodnie z normą kable należy układać poza częściami dróg i ulic przeznaczonymi do ruchu kołowego, między innymi pod trawnikami, w odległości równej co najmniej 0,5 m od granicy pasa drogowego i od fundamentów budynków.

Odległość kabli od projektowanego zadrzewienia drogowego lub od osi pni istniejących drzew powinna wynosić co najmniej 1,5 m, a w przypadku drzewostanu podlegającego ochronie - według uzgodnienia z właściwym organem. Właściwym do dokonania takiego uzgodnienia będzie organ ds. ochrony środowiska stopnia podstawowego.

Norma określa odległości między kablami ułożonymi w ziemi oraz między kablami i innymi urządzeniami podziemnymi.

Odległości te powinny wynosić:

- od rurociągów wodociągowych, ściekowych, cieplnych, gazowych z gazami niepalnymi o ciśnieniu do 0,5 at - co najmniej 0,5 m.

Tzn. najwyższego spośród najbliższych w stosunku do obiektu chronionego.

129