Untitled Scanned 26 (4)

208    ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA

Tolioż t<o> pilnie poprosi:.

„Mesiż [mi] Teofilowi,

Jemuż [mi] to przez mieszkania Zdziej [mi] to poselstwo”.

¹¹⁵ Gdyż dziecię do sieni kroczy, Teofil[us] psał listy [d]ziemsk<ie>, Nosi w koszu owoce,

Tak jemu wiece:

„Owo Dorota, siostra ma,

¹²⁰ Owoc tobie przysłała,

Jak ciż ślubiła”.

TJźrzał Teofil[us] i krzyczę: „Wierzym w cię, Jezu Kryste,

Iżeś żywego Boga Syn,

¹²⁵ Pana naszeho”.

Pro koho ta cna Dorota,

Jes<t> to niewinnie ścięta;

Prosim, panno, ja grzeszny,

Wierny twe przyjaźni.

¹³⁰ „Raczy mie miłości uprosici,

Abych ja mógł <k> twe<mu> choci Z tobu tam dojci”. Amen.

w. 113 przez mieszkania — bez zwłoki, w. 118 wiece — powiedział, w. 121 — jak ci obiecała, w. 120 pro kolio — za kogo,,

PIEŚNI O ŚWIĘTYCH

209

V.3 CHWAŁA TOBIE, GOSPODYNIE

Pieśń-legenda o św. Stanisławie ułożona w XV w. Z okresu średniowiecza zachowały się jedynie trzy pierwsze zwrotki utworu, zapisane w rękopisie Biblioteki Kórnickiej, sygn. 801, k. 114 verso, powstałym w latach 1425—1488. Na karcie 115 znajduje się tą samą ręką napisany tytuł trzygłosowej kompozycji bez podpisanego tekstu: „Nota cantionis de illo digno viro Gapistrano diue memoriae” („Melodia pieśni o czcigodnym mężu świętej pamięci [Janie] Kapistranie”). Wzmianka o Janie Kapistranie („de illo digno mro”), zaznaczona po jego śmierci („diue memoriae”), tj. po 1456 r., świadczy, że kórnicki tekst legendy jest pochodzenia bernardyńskiego i powstał po 1456 r. Następnych zwrotek kopista nie odnotował, umieszczając jedynie uwagę: „dalszego ciągu nie mam” („ultra non habeo”). Badacz legendy, Stefan Wierczyński, przypuszcza, że dla kopisty utwór był nowy, mało znany, zaś reszty tekstu pod ręką nie posiadał.

Całość legendy, pt. Pieśń o św. Stanisławie, 'patronie polslcim znamy dopiero z druku z początku XVII w. Pieśni postne starożytne (b. m. i r.; unikat Biblioteki Kórnickiej, sygn. 12.377), k. G verso — G_a verso; druk ten jest podstawą niniejszej edycji pieśni (por. wydanie fototypiczne, opr. M. Korolko, Warszawa 1978).

Poprzednie wydanie: Polshie wierszowane legendy średniowieczne, s. 230—232.

pieSN o Świętym Stanisławie, patronie polskim Chwała tobie, Gospodynie,

Iż o twych świętych cześć słynie,

Która nigdy nie zaginie I na wieki nie przeminie.

⁵ Wesel się, Polska Korona,

Iż masz takiego patrona:

Wielebnego Stanisława,

Który wyszedł rodem z Szczepanowa.

V.3 CHWAŁA TOBIE, GOSPODYNIE

w. 7 wielebnego Stanisława — czcigodnego Stanisława Szczepa-nowskiego, biskupa krakowskiego (?—1079).

w. 8 Szczepanów — wieś o 6 km na północ od Brzeska.