skanuj0029 (12)

1° Fe-iS; + 6 H‘ —* 2 Fe³* + 3 H₂ST - rozpuszczanie Fę₂ih w kwasie

nieutleniającym;

2° 2 Fe^5t + H₂S —*    2 Fe²' +    + 2 K¹ - reakcja redox zachodząca

pomiędzy produktami 1° etapu (bilans elektronowy podaliśmy już wcześniej).

Jony Al^3ł i Cr ³⁺, pod wpiywem jonów S²~, wytrącają się w postaci AltOITh i CtfOHh. Tworzą się produkty stopniowej protolizy kationów:

A1⁵⁺ + H₂0 Ti [Al(OH)]²¹ + H⁺

[Al(OH)]²⁺ + H₂0 Ti [Al(OH)₂]^ł + H⁴ [Al(OH)₂f + II₂0 Ti Al(OH)i + H~

a także anionów:

S²~ + H₂0 Ti HS* + OH*

Dalsza protoliza jonów HS*, praktycznie nie odgrywa roli.

Sumę obu procesów możemy zapisać następująco:

Al‘^1ł + 3 S²'+ 3 H₂0 Ti AKOHK + 3 HS" i analogicznie

biały

Cr^3t + 3 S²“ + 3 H₂0 Ti Cr(OH), + 3 HS*

szarozielony

Oba te wodorotlenki są łatwo rozpuszczalne m.in. w rozc.HCl (podobnie do typowych siarczków 3 grupy).

Kolejnym omawianym odczynnikiem są jony HO*, a w praktyce -roztwór NaOH. W pierwszym etapie następuje wytrącenie wodorotlenku; w niektórych przypadkach, poprzedzone jest tworzeniem się soli zasadowych (hydroksosoli). W drugim etapie wodorotlenki, ale już tylko amfoteryczne, przechodzą ponownie do roztworu tworząc odpowiednie aniony.

Kationy tworzące 3 grupę, to poza Al³* i Zn²*, kationy metali przejściowych. Typową ich cechą jest występowanie na licznych stopniach utlenienia i względna łatwość zmiany tych stopni (czyli podatność na reakcje redox).

I tak na przykład, świeżo wytrącone: FefOHk CoCOHT i Mn(OHV> są utleniane przez tlen atmosferyczny 0₂ rozpuszczony w roztworze. Powstają odpowiednio FefOHk CołOHh i Mn0₂aq.

Działanie utleniające możemy nasilić, stosując H₂0₂ w roztworach alkalicznych. Spotkamy się z wieloma przypadkami takiego działania. Z utlenianiem roztworem H₂0₂ w środowisku stężonego HC1, już spotkaliśmy się (rozpuszczanie B-CoS i B-NiS).

Utlenianie Mn²* (lub MnO?) do Mn(Vll) wymaga jeszcze ostrzejszych warunków:

-    PbO-> lub Pbj04 jako silny utleniacz,

-    stężony HNO3 jako źródło jonów wodorowych,

-    gotowanie roztworu,

-    zakaz obecności nawet słabych reduktorów (np. anionów Cl"),

-    silne ograniczenie stężenia kationów utlenianych (czyli jonów Mn²*).

Do tej „ekstremalnej” reakcji (tzw.reakcji Crume’a) wrócimy opisując analizę systematyczną 3 grupy kationów.

Dokonajmy teraz przeglądu wodorotlenków. Zacznijmy od nie--amfoterycznych:

Fe² +2 HO FefOHb    zielonawy, rudziejący (utlenianie do FetOHtó

Fe³* + 3 HO" Jż FefOHh    rdzawy

Mn²* + 2 HO MnfOHb biaiy. brunatniejący (utlenianie do uwodn. MnO,)

57