OMiUP t1 Gorski4

3.1.1. SPRĘŻANIE GAZÓW

Proces sprężania gazu od wartości ciśnienia początkowego p₁ do wartości ciśnienia końcowego p₂ (rys.3.1) może przebiegać według różnych przemian. Może więc być to sprężanie izotermiczne o stałej temperaturze procesu sprężania adiabatyczne (izentropowe), bez wymiany ciepła z otoczeniem lub politropowe' mające miejsce w sprężarkach rzeczywistych.

Porównanie różnych procesów sprężania w maszynach jednostopniowych od stanu początkowego, wyznaczonego parametrami pj = p_ss (ciśnienie gazu na początku sprężania) i V! (objętość gazu na początku sprężania) lub p₁ = p i p (temperatura gazu na początku sprężania)można przedstawić na wykresach p - v (ciśnienie — objętość) lub T — s (temperatura — entropia) (rys. 3.1).

Rys. 3.1. Porównanie różnych procesów sprężania:

1-2 - sprężanie politropowe m>/c; 1 - 3 sprężanie adiabatyczne (izentropowe) m = k\ 1 - 4 - sprężanie politropowe m <k; 1 - 5 - sprężanie izotermiczne m = 1; m - wykładnik politropy (sprężanie

politropowe);

k- wykładnik adiabaty (sprężanie adiabatyczne).

Pracę napędową sprężarki na wykresie p - V można przedstawić za pomocą pola; dla sprężania izotermicznego — pole 1 - 5 - 6 - 7 -1, adiabatycznego (izentropowego) — pole 1-3-6-7-1, politropowego o wykładniku 1 <m <k - pole 1 - 4 - 6 - 7 -1 i politropowego o wykładniku m>k — pole 1-2-6-7-1. Porównując w układzie p - V wykresy procesów sprężania można stwierdzić, że najmniejsze pole, a więc i najmniejszą pracę napędową daje zastosowanie sprężania izotermicznego. Cykl ze sprężaniem izotermicznym jest zatem najbardziej korzystny od nakładu pracy napędowej sprężarki. Nazywa się go sprężaniem idealnym.

194