OMiUP t1 Gorski#8

Wytrzymałość materiałów stosowanych obecnie w konstrukcjach kół wirników promieniowych umożliwia uzyskanie z jednego stopnia maksymalnego spręży o~ 2,5, przy wirnikach zamkniętych z łopatkami zagiętymi do tyłu, oraz <j~ 5 p^ wirnikach otwartych z łopatkami merydionalnymi.

Jak więc wynika z zaprezentowanego wywodu, jednostopniowe maszyny sprężające mogą być zarówno wentylatorami, jak i dmuchawami i sprężarkami

Na rys. 3.30 schematycznie przedstawiono przekroje wzdłużny i poprzeczny dwustopniowej sprężarki promieniowej. Wskutek sił wywołanych obrotem wieńca łopatkowego koła wirnika 6, u wlotu do wieńca łopatkowego powstaje podciśnienie w stosunku do ciśnienia panującego w obszarze, skąd czynnik jest zasysany. Powoduje to stały dopływ czynnika do sprężarki.

W wieńcu łopatkowym następuje doprowadzenie energii do sprężanego czynnika. Energia ta zostaje przekształcona w energię potencjalną (ciśnienia), energię kinetyczną (prędkości) i wreszcie — energię cieplną, które obrazują straty powstałe podczas procesu sprężania.

Do zamiany energii kinetycznej, będącej do dyspozycji u wylotu z koła wirnikowego, na energię potencjalną służy dyfuzor 2.

W sprężarce jednostopniowej (dmuchawie) czynnik z dyfuzora wpływa do kolektora zbiorczego 7, a następnie do króćca wylotowego 10.

W sprężarce wielostopniowej sprężony w pierwszym stopniu czynnik spływa z dyfuzora 2 do kanału nawrotnego 9, a następnie do kanału kierowniczego 3. Zadaniem kanału nawrotnego jest zmiana kierunku przepływu z odśrodkowego na dośrodkowy, natomiast zadaniem kanału kierowniczego jest doprowadzenie sprężanego czynnika do koła wirnika następnego stopnia.

Rozkład prędkości ciśnień w wieńcu łopatkowym i dyfuzorze przedstawiono na rys. 3.31.

Rys.3.31. Rozkład prędkości i ciśnień w wieńcu łopatkowym i dyfuzorze wirowej sprężarki promieniowej.

238