skanuj0016 (31)

— 114—    ORGANIZACJA TURYSTYKI W POLSCE

8.10. STRATEGIA ROZWOJU POLSKIEJ TURYSTYKI W NARODOWYM PROGRAMIE ROZWOJU

Na przełomie 2000 i 2001 roku opracowano w Ministerstwie Gospodarki dokument pt. „Strategia rozwoju turystyki w latach 2001-2006”. Dokument ten został zatwierdzony przez Radę Ministrów 24 kwietnia 2001 roku. Do priorytetowych działań rządu należało usuwanie barier i słabości w rozwoju turystyki, głównie dotyczących bezpieczeństwa turystów, jakości i ilości bazy noclegowej i pozostałej infrastruktury turystycznej oraz jakości kadr zatrudnionych w turystyce. W strategii określone zostały cele społeczno-gospodarcze, jakie można osiągnąć dzięki rozwojowi turystyki. Do głównych celów zaliczono:

•    wzrost dochodów mieszkańców regionów wymagających głębokiej restrukturyzacji gospodarki, głównie poprzez wykorzystanie redystrybucyjnej roli turystyki polegającej na przenoszeniu dochodów z regionów bogatszych do regionów biedniejszych,

•    zmniejszenie bezrobocia na obszarach przygranicznych o dużych walorach turystycznych, dotkniętych strukturalnym bezrobociem, na których rola turystyki jako generatora nowych miejsc pracy może być dominującą,

•    aktywizacja mieszkańców wsi i podnoszenie jakości życia na wsi, szczególnie na terenach o słabych warunkach rozwoju rolnictwa oraz wokół obszarów chronionych,

•    zwiększenie rentowności majątku państwowego poddawanego procesowi przekształceń własnościowych w sektorze uzdrowisk i ośrodków wypoczynkowych zakładów pracy,

•    wzmocnienie roli dziedzictwa kulturowego, środowiska cywilizacyjnego i przyrodniczego w edukacji,

•    poprawa wizerunku Polski i jej mieszkańców na arenie międzynarodowej; rozwój kontaktów z krajami sąsiednimi i współpracy regionów przygranicznych (Stan rozwoju turystyki, 2002).

Aby kolejna „Strategia rozwoju turystyki” została opracowana w kształcie umożliwiającym jej przyjęcie do Narodowego Programu Rozwoju, należy według Gołembskiego (2005) sformułować prawidłowe wnioski na przyszłość tak, aby uniknąć błędów pojawiających się w przeszłości. W uchwalonej w 2001 roku strategii Gołembski dostrzega pewne bariery rozwoju turystyki:

1)    Przedstawiona wyżej „Strategia” miała charakter statyczny, tzn. że przy jej formułowaniu opracowano założenia dotyczące tendencji makroekonomicznych i prognoz rozwoju turystyki, które w trakcie realizacji „Strategii” nie były korygowane.

2)    Barierą jest także charakter centralny. „Strategia rozwoju turystyki na lata 2001--2006” miała ze swego założenia charakter centralny - rządowy. Ujęcie to - szczególnie dla turystyki - ma bardzo negatywne skutki: stwarza największe bariery jej rozwoju.

3)    Gołembski (2005) wskazuje także na produktowe ujęcie „Strategii Rozwoju Turystyki”. Jest ona bowiem w niewielkim uproszczeniu strategią rozwoju produktu turystycznego. Produkt ten zawsze związany jest z konkretnym obszarem. Tylko ujęcie produktowe umożliwia opracowanie spójnej i kompleksowej strategii (w ujęciu regionalnym).

Powyższe rozważania skłaniają do sformułowania „Założeń do strategii rozwoju turystyki i umiejscowienia turystyki w Narodowym Planie Rozwoju na lata 2007-2013”. Dalej