zdjeG7

Rozdział 13

Bibliografia

Źródła bibliograficzne należą do materiałów uzupełniających tekst główny. W edytorstwie wyróżnia się dwa podstawowe typy zestawień bibliograficznych - bibliografię załącznikową (przedmiotową) oraz bibliografię podmiotową. Bibliografia podmiotowa jest wykazem tekstów źródłowych, które są przedmiotem analizy w danej publikacji. Bibliografia załącznikowa stanowi wykaz dokumentów (książek, artykułów, gazet, czasopism, publikacji elektronicznych itp.) cytowanych lub powoływanych przez autora publikacji. Czasami zamieszcza się w niej również dzieła związane tematycznie z tekstem publikacji. Bibliografia załącznikowa może też zawierać dzieła osoby, której publikacja dotyczy. Szczególnymi typami bibliografii są zestawienia źródłowe w systemie „autor - rok" lub „autor - numer".

1. Zasady ogólne sporządzania bibliografii załącznikowej

Dane do opisów bibliograficznych należy przejmować z cytowanych dokumentów, np. podstawa opisu

z karty tytułowej książki lub etykiety płyty CD-ROM. Elementy opisu należy podawać za-    _

sadniczo w języku i pisowni, w jakich występują w dokumencie. Dane z dokumentów za-    «

pisywanych w oryginale alfabetami nielacińskimi należy podawać w formie oryginalnej lub    9. o

w transliteracji (forma transliterowana ujęta w nawiasy kwadratowe może uzupełniać formę    B    o/_e'

oryginalną). Można je też transkrybować, ale taki zapis utrudni odnalezienie dokumentu    |||    •.

w systemie bibliotecznym. Wyjątek od zasady przejmowania danych z cytowanych doku-    |||    _

rnentów stanowią polskie książki wydane przed 1801 rokiem. Przy powoływaniu się na ta-    M

kie źródło zaleca się nazwę autora oraz miejsce wydania podawać w formie obowiązującej

współcześnie, a więc np. Kopernik (nie: Copemicus) czy Kraków (nie: Cracoviae 'w Krakowie*).    mb    ? j

Wyrazy typowe w opisie dokumentów należy skracać, np. red, (= redaktor), tłum. (= tłu- g||| _ff apa&tyj    *

ma), l (= tom), nr (= numer), z. (= zeszyt). W opisach dokumentów obcojęzycznych sto- bibiiogunanych ; suje się skróty właściwe dla danego języka. Niezależnie od tej zasady w opisach obcojęzycznych dokumentów niesamoistnych wydawniczo przyimek: w (zazwyczaj z dwukropkiem i w nawiasie kwadratowym), poprzedzający tytuł książki, oraz skrót: na oznaczenie licz-

by stron zawsze zapisuje się w języku polskim, por.    ®

Rozdział 13 BibiragrafaJ 247