img079 (32)

79

która na tym cmentarzu własną ręką z popielnicy wydobyłem. Obrączka ta ze spłaszczonego dość grubego drutu, czarną skorupą pokryta, ma średnicy wewnątrz 22 milim; zapewne była noszona na palcu. Czarna skorupa tak na śpili jak na obrączce powstała pewnie przy paleniu razem z ciałem nieboszczycy; ochroniła ona te przedmioty od rdzy, której na nich nie masz śladu. Dwa żelazne ostrza strzał z końcem czworograniastym, jedno 43, drugie 30 milim. długie, tak są zniszczone od rdzy, że ledwie ich pierwotnego kształtu dopatrzeć można.

cie cewek ze		niekształtne, ze
szkła zielonego z powierzchnią podłuż żłobko -		śladem rowka wewnątrz do nawie kania;
waną (nr. 80).		przez jednę taką
Jednakże poło		stopioną bryłkę
wa z nich sto	-n	jeszcze .dziś ni
piła się przy	^^ms^ĘĘfl	tkę przeciągnąć
paleniu ciała, iż		można, co naj wi
dziś przedsta-	80. 81.	doczniej dowo
w i aj ą bryłki		dzi, że wszyst-

Na cmentarzu tym zebrałem 15 kawałków szkła i to wszystkie na jcdnóm miejscu, tak iż domyślać się można, że pochodzą wszystkie z jednego grobu. Są to paciorki w kształ-

kie te bryłki przed stopieniem były paciorkami, tak jak ta icli połowa, która nie uległa wpływowi ognia. Paciorki takie znane są z dzieła E. Tyszkiewicza p. t. Rzut oka na źródła archeologii, gdzie są odrysowane na tab. II, nr. 23, 24 zapewne w naturalnej wielkości. Różnica od znanych zkądinąd zachodzi tylko co do ich barwy i wielkości, gdyż na Dotrzymie jeden podłuż rozłupany ma 34 milim. a drugi 24 milim. długości, kiedy z opisanych przez Ilartmanna (Das Yaterlaendische Museum zu Dorpat besehrieben von H. E. Hartmann. Dorp. 1871 str. 36) jeden tylko ma 20 milim. drugie po 19, 15, 13 milim. długości. Na szczególną uwagę zasługuje paciorek ze szkła bezbarwnego (nr. 81) 35 milim. długi, gdyż pozę zbiorów Biblioteki Głównej AGH http://www.bg.agh.edu.pl/