IMG"95 (2)

—n POto

^ereno\vei

Ns*

;[65]

Projektując układ drenażowy filtrów gruntowych należy przestrzegać następujących zasad:

—    przewód główny średnicy 100—150 mm powinien być ułożony w środku lub wzdłuż dłuższego boku kwatery,

—    przewody boczne powinny mieć średnice 75—100 mm, a układa się je na styk ze szczeliną 5—10 mm, ze spadkiem w kierunku odpływu min. 2%,

—    odległość między przewodami bocznymi powinna wynosić 3,6 lub 9 m zależnie od przepuszczalności gruntu,

—    dreny układa się na głębokości 1,2—1,5 m,

—    należy zainstalować kominki wywiewne do przewietrzania sieci drenów (jeden wywietrznik może obsługiwać trzy ciągi).

Schemat kilkukwaterowego filtru gruntowego podano na rys. 13-15. Zdolność filtracyjna gruntu może być dokładnie określona za pomocą analizy granulometrycznej. Decyduje o niej średnica ziarn odpowiadająca 10 i 60% frakcji ziarn wagowo. Wymiar czynny piasku jest to największa ze średnic ziarn należących do frakcji 10% (najdrobniejszych). Najkorzystniejszy wymiar czynny wynosi 0,2—0,5 mm. Jeżeli ziarna są mniejsze, grunt jest niedostatecznie przepuszczalny, przy ziarnach większych woda wsiąka zbyt szybko i nierównomiernie w powierzchnię kwatery. Współczynnik równomierności, który jest stosunkiem największej ze średnic ziarn z frakcji 60% (najdrobniejszych), do wymiaru czynnego dla gruntów filtracyjnych, powinien wynosić około 5.

ów, m³/d,

runtowycŁfti³ lieczyszczeii o®-

0M4

13-15. Przykładowe rozwiązania filtru gruntowego [81]

*—kwatery zalewowe, 2 — rów odwadniający, 3 — do-W* ścieków, 4 — wywietrznik

189