IMGi18 (2)

-    trudności w adaptacji do zmian (przekroczenie progu przedszkolnego, zmiana nauczyciela w grupie, zmiana miejsca zamieszkania);

-    nudności w pokonywaniu przeszkód w rozwiązywaniu problemów sytuacyjnych;

-    słaby kontakt z rówieśnikami;

-    niski stopień samodzielności;

-    częstsze występowanie reakcji emocjonalnych negatywnych (smutek, gniew, złość, obrażanie się, płacz, grymaszenie);

-    wymaganie stałego zainteresowania ze strony osób dorosłych, bardziej chętne podejmowanie zabawy i innych czynności z opiekunami niż z rówieśnikami;

-    trudności we włączaniu się do udziału w zabawie z rówieśnikami, łatwe popadanie w konflikty;

-    nieumiejętność zrezygnowania z zachcianek;

-    niechęć do przyjmowania funkcji gorszych w zabawach; lubią przewodzić, są mało odpowiedzialne, nie umieją podporządkować swego zachowania określonym regułom;

-    brak samodzielności w sytuacjach trudnych;

-    nieumiejętność regulowania swych reakcji uczuciowych zgodnie z wymaganiami otoczenia.

Przyczyny środowiskowe niedojrzałości emocjonalnej

Niedojrzałość emocjonalna może być rezultatem czynników biologicznych (zaburzenia hormonalne, śladowe uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego), jak i środowiskowych. Niektórzy badacze, między innymi H. Spionek, H. Nartowska, A. Kozłowska uważają, że podłożem obniżonej dojrzałości emocjonalnej jest nieprawidłowe wychowanie. Do najczęściej wymienianych zalicza się:

-    postawa rodziców, względnie jednego rodzica, który przejawia wobec dziecka nadopiekuńczość, nadmierną troskę lub postawę rozpieszczającą, zaspokajanie wszelkich zachcianek dziecka, otaczanie przesadną opieką; wyręczanie z czynności

77