Kościół9

Symctrln Jest niezbędnym „norzęd/Iomi” najpierw do itronifnlcnli i opHinli* o następnie do zorganizowaliIn i nadania mu znaczącej struktury; gdy/ -tik stwierdza Christian Norberg-Schulz - „brak symetrii w życiu o/nac/a /»yu lilcnlc się w nim”. I • Jak sądzi autor ■ dotyczy to również tworzenia trchłtektonlcznego,

Tuk zwany „wolny plan” jest wciąż znaczący w kształtowaniu architektury, wymaga jednak zastosowania (zaistnienia) charakterystycznych punktów \ZZ1\ luh czegoś, co nazywamy geniut lod.

Portal kościoła św. Ducha we Wrocławiu Jest wynikiem zastosowania formy odwróconej apsydy. Dolny fragment portalu, widoczny z dalszej odległości, jest również dolni) partii) „kielicha Orania”, W górnej części portalu - tęczy - znajduje się wolne miejsce pod płaskorzeźbę łub mosiężny odlew rzeźby, co mogłoby być reminiscencją symbolicznej, średniowiecznej bibliap&uptfuw.

Symetrycznie rozmieszczone schody podkreślają powagę miejsca. Czworo drzwi ma wartość symbolu: cztery Ewaugcjic prowadzące ducha wiernych. Sie* dem pól górnej części czołowej fasady — to siedem darów Ducha Świętego.

W pasterkę, gdy wierni są zgromadzeni nic tylko we wnętrzu, ale gdy włęk-szośd z nich znajduje się na zewnątrz, widok jest podniosły i niezwykły, a witraż główny przedstawiający siedem darów Ducha Świętego staje się synonimem ołtarza zewnętrznego kościoła pod sklepieniem nieba.

Architektura kościoła, poszczególne apsydy I występujące w nich witraże, oddziałują na zebranych wiernych, kościół świeci ciepłym „ogniem” gwiazdy bet* lejcmsklej, wyznacza mlcszkaócom wielkiego osiedla kierunek Ich myśli

ANALIZA I SYNTEZA KOMPOZYCJI FASADY GŁÓWNEJ

•    dwa symetryczne, wyobłoue pylony ujmują słedmiopołową aptydę wypełnioną witrażem (strona południowo-zachodnia) (ryc. 1£8).

•    ty metrycznie rozmieszczone schody (nad wejściem do kaplicy maryjnej) prowadzą na poziom nawy kościoła,

•    portal — apsyda dolna — odniesienie symboliczne.

•    podcięcie pylonów I Innych ścian tworzy nadwieszenie odcinające budynek od terenu,

•    czytelny dach. wraz ze zwleóczcnlem krzyżem, ujętym w tzw. koszyczek, tworzy dominantę pionową o skali ponadosłedlowcj.

Symetrycznie rozmieszczone pary „wleź świetlnych** (ryc. 190) są konstrukcją usztywniającą tnury zewnętrzne fasady głównej. Od wnętrz (ryc 191) podkreślają Wagę kompozycji architektonicznej, którą tworzą apsyda I chór nad wejściem

W socjologii odnajdywanie symetrii Jasi dyrektywą nMWNMsęcaa w laŚMaMS sacpde*

(tanyett.