MaszynaW 29

60 4. Program ćwiczeń

stosie i pobrania ze stosu odpowiedniej komórki pamięci. Druga to napisanie odpowiedniej procedury rekurencyjnej.

Zacznijmy od rozkazu skoku do procedury. Rozkaz ten przypomina rozkaz skoku bezwarunkowego SOB z ta różnica, że tym razem wymagane jest wcześniejsze zapamiętanie śladu (czyli adresu powrotu) na stosie. Zachowanie śladu powinno mieć miejsce bezpośrednio po zdekodowaniu rozkazu. Ponieważ rejestr X wskazuje na ostatnia zajęta komórkę na stosie, należy najpierw zdekrementować rejestr X (oczywiście korzystając z jednostki arytmetyczno-logicznej), a następnie przesłać aktualna zawartość licznika rozkazów L do komórki pamięci wskazywanej przez zawartość rejestru X Potem można już wykonać sam skok do procedury. Przedstawimy teraz definicję tego rozkazu za pomocy ciągu przesyłów międzyrejcstrowych:

((A)) - S	czyt	odczyt rozkazu
(S)-I	wys, wri	i jego dekodowanie
(L) + 1 - L	U	L wskazuje następny rozkaz
(Ak) - S	wyak, wes	przechowanie zawartości rej. Ak w rej. S
(X) - Ak	wyx, weja, pob, weak	przesianie X do JAL-u
(Ak) - 1 - Ak	jedn, weja. ode, weak	i dekrementacja rejestru X
(Ak) - X	wyak, wex	X wskazuje nowy szczyt stosu
(Ak) - A	wyak, sa, wea	adres szczytu stosu do rej. A
(S) -* Ak	wys. weja, pob, weak	przywrócenie starej zawartości Ak
(L) -* S	wyl, as, wes	zapisanie śladu (rej. L) w rejestrze S
(S) - (A)	pisz	i potem na szczycie stosu
(Ad) - L	wyad, wel	i wreszcie wykonanie skoku do
(Ad) - A	wyad, wea	odpowiedniej procedury

Część operacji przesyłów można połączyć ze sobą i tym samym zredukować liczbę taktów wymaganych dla wykonania tego rozkazu do dziewięciu. Poniżej przedstawiono opis rozkazu w postaci pliku opisu RTX.

ROZKAZ

TYP - EW MNE = SOP

OPIS = '(X) - 1 - X; (L) -* (X); (Ad) -* L'

AKCJA

czyt wys wei il; wyak wes; wyx weja pob weak; jedn weja ode weak; wyak wex sa wea; wys weja pob weak; wyl as wes: pisz;

wyad wel was;

KONIEC

Kolejnym etapem rozwiązania zadania jest zaprojektowanie rozkazu powrotu z procedury. Zadaniem tego rozkazu jest pobranie adresu powrotu ze stosu, a następnie wykonanie skoku pod ten adres. Odpowiednia lista przesyłów między rejestrowych:

((A)) - S	czyt	odczyt rozkazu
<S)-I	wys, wei	i jego dekodowanie
(L) + 1 -* L	ii	L wskazuje następny rozkaz
(Ak) - S	wyak, wes	przechowanie akumulatora w rej. S
(X) -+ A	wyx. sa, wea	wskaźnik stosu do rej. A
(X) -* Ak	wyx, weja pob, weak
(Ak) + 1 Ak	jedn, weja dod. weak	modyfikacja wskaźnika stosu
(Ak) -*> X	wyak, wex
(S) - Ak	wys, weja, pob. weak	przywrócenie zawartości akumulatora
((A)) -* S	czyt	odczyt adresu powrotu
(S) -+ L	wys, sa, wel	przesłanie go do rejestrów L
(S) -* A	wys, sa, wea	oraz A

Po połączeniu niektórych przesyłów we wspólne takty otrzymamy, podany poniżej, opis rozkazu powrotu z procedury:

ROZKAZ

TYP = EW MNE = PWR

OPIS = '({X» - L; (X) + 1 - X'

AKCJA

czyt wys wei fi; wyak wes;

wyx weja pob weak sa wob; jedn weja dod weak; wyak wex; wys weja pob weak; czyt wys sa wel wea;

KONIEC

Podobnie zostaną zdefiniowane pozostałe dwa rozkazy operujące na stosie. Zadaniem rozkazu PSH jest zapisanie na szczycie stosu zawartości wskazanej komórki pamięci, co skrótowo można opisać za pomocą następujących przesyłów:

(X) - 1 - X ((Ad)) - (X).

Rozkaz POP będzie pełnił odwrotną funkcję, to znaczy spowoduje pobranie liczby ze szczytu stosu i przesłanie jej do wskazanej w części argumentowej rozkazu komórki pamięci. Można co opisać za pomocą następujących przesyłów międzyrejestrowych:

((X)) - (Ad)

(X) + 1 - X.