moda kobieca XXw str26

'.f. Corso:-.,par.cti*' spr/OŃl pierwsze) rc-lortr.y. -Aitr.oc Błony

tncoJowyici lłsv*»-ml.

statter uważał, że należy przerzucić część ciężaru z ramion na biodro, a piersi trzeba chronić przed obciążeniem, uciskic-m i tarciem przez odpowiednie ułożenie części odzieży zwisającej z ramion. Ucisk poprzeczny zmniejszy się wówczas, gdy wierzchnia odzież będzie odstawać od talii ok. 5 cm, a po:l piersią będzie luźniejsza od dolnej bielizny. Zapasu na oddech nie należy odmierzać bezpośrednio po zdjęciu noszonego gorsetu, lecz po dwu dniach lub co najmniej po nocnym spoczynku, kiedy klatka piersiowa wraca do normalnych rozmiarów. Problem rozmieszczenia ciężaru ubioru rozpatrywali także i inni lekarze. E. Reichel proponował zawieszenie lekkiej górnej części ubioru na ramionach, natomiast cięższej dolnej na biodrach. Proponował więc ubiór dwuczęściowy. J. Gross występował z propozycją podziału ubioru na trzy części, a minii o wicie: górną — zawieszoną na ramionach i sięgającą w postaci krótkiego bolera do połowy gorsu, środkową — gładką lub lekko fałdzistą. przykrywającą brzuch, i wreszcie doir.a część — w postaci opierającej się na biodrach spódnicy. Ryło to ubranie zbliżone do ubioru, który dał początek kostiumowi. Holenderski lekarz, dr H. van de Yelde. opracował specjalną konstrukcję, opartą przede wszystkim na obciążeniu bioder i pleców. Podobno rozważania prowadziły do wniosku, że bluzka, żakiet i spódnica są stosunkowo najmniej szkodliwe dla zdrowia.

Wymienione i i /yk aly świadczą o tym, że lekarze bardzo energicznie włączyli •, dn walk: o reformę. Na jednym z międzynarodowych kongi- sów. w lWitt r., rosyjski lekarz Sołowicw wzywał kobiety <h ijh i mil i hołdowania modzie, głosząc hasło „|...| ni«- bądźcie niewolnicami mody. rozkazujcie jej. a zdrowie tylko nn tym zv«ka | |' '

W -Ik . z gorset i iii. W i mw./<) Unii zwolennicy refor-m /1.dekowali gonad. od (IiiwiimIi i / inw walczono o zaprze-